Esperanto - Job - 11

11:1  Kaj ekparolis Cofar, la Naamano, kaj diris:

11:2  Ĉu kontraŭ multe da vortoj oni ne povas doni respondon? Kaj ĉu tiu, kiu multe parolas, estas prava?

11:3  Ĉu via senenhava parolado devas silentigi la homojn, Por ke vi mokinsultu kaj neniu vin hontigu?

11:4  Vi diras: Mia opinio estas ĝusta, Kaj mi estas pura antaŭ Viaj okuloj.

11:5  Sed ho, se Dio ekparolus, Kaj malfermus antaŭ vi Siajn lipojn,

11:6  Kaj malkaŝus antaŭ vi la sekretojn de la saĝo, Kiu havas multoblan forton! Sciu, ke ne ĉiujn viajn pekojn Dio rememoras.

11:7  Ĉu vi povas eltrovi la esencon de Dio? Ĉu vi povas plene kompreni la perfektecon de la Plejpotenculo?

11:8  Tio estas pli alta ol la ĉielo; Kion vi povas fari? Tio estas pli profunda ol Ŝeol; Kion vi povas ekscii?

11:9  Pli longa ol la tero estas ĝia mezuro, Kaj pli larĝa ol la maro.

11:10  Se Li preteriros, kaj fermos, kaj faros juĝon, Tiam kiu repuŝos Lin?

11:11  Ĉar Li konas la homojn malvirtajn; Li vidas la malbonagojn, kiujn oni ne rimarkas.

11:12  Eĉ vanta homo devas kompreni, Eĉ homo, kiu naskiĝis sovaĝulo.

11:13  Se vi aranĝas vian koron Kaj etendas al Li viajn manojn;

11:14  Se vi forigas la malvirton, kiu estas en via mano, Kaj vi ne permesos al malbonaĵoj resti en via tendo:

11:15  Tiam vi povos levi vian vizaĝon sen difekto; Vi estos firma kaj ne timos.

11:16  Tiam vi forgesos mizeron; Vi rememoros ĝin kiel forfluintan akvon.

11:17  Kaj via vivo leviĝos pli hele ol la tagmezo, La mallumo fariĝos kiel mateno.

11:18  Kaj vi estos trankvila, ĉar ekzistas espero; Vi rigardos ĉirkaŭen, kaj iros dormi en sendanĝereco.

11:19  Vi kuŝos, kaj neniu vin timigos; Kaj multaj serĉos vian favoron.

11:20  Sed la okuloj de malpiuloj konsumiĝos, Pereos por ili la rifuĝo, Kaj ilia espero elspiros sian vivon.