Esperanto - Job - 4

4:1  Kaj ekparolis Elifaz, la Temanano, kaj diris:

4:2  Se oni provos diri al vi vorton, tio eble estos por vi turmenta? Sed kiu povas deteni sin de parolado?

4:3  Jen vi multajn instruis, Kaj manojn senfortiĝintajn vi refortigis;

4:4  Falantojn restarigis viaj vortoj, Kaj fleksiĝantajn genuojn vi fortigis;

4:5  Kaj nun, kiam tio trafis vin, vi perdis la forton; Ĝi ektuŝis vin, kaj vi ektimis.

4:6  Ĉu ne via timo antaŭ Dio estas via konsolo? Ĉu la virteco de viaj vojoj ne estas via espero?

4:7  Rememoru do, ĉu pereis iu senkulpa? Kaj kie virtuloj estis ekstermitaj?

4:8  Kiel mi vidis, tiuj, kiuj plugis pekojn kaj semis malbonagojn, Tiuj ilin rikoltas;

4:9  De la ekblovo de Dio ili pereas, Kaj de la ekspiro de Lia kolero ili malaperas.

4:10  La kriado de leono kaj la voĉo de leopardo silentiĝis, Kaj la dentoj de junaj leonoj rompiĝis;

4:11  Leono pereis pro manko de manĝaĵo, Kaj idoj de leonino diskuris.

4:12  Kaj al mi kaŝe alvenis vorto, Kaj mia orelo kaptis parteton de ĝi.

4:13  Dum meditado pri la vizioj de la nokto, Kiam profunda dormo falas sur la homojn,

4:14  Atakis min teruro kaj tremo, Kaj ĉiuj miaj ostoj eksentis timon.

4:15  Kaj spirito traflugis antaŭ mi, Kaj la haroj sur mia korpo rigidiĝis.

4:16  Staris bildo antaŭ miaj okuloj, sed mi ne povis rekoni ĝian aspekton; Estis silento, kaj mi ekaŭdis voĉon, dirantan:

4:17  Ĉu homo estas pli justa ol Dio? Ĉu viro estas pli pura ol lia Kreinto?

4:18  Vidu, al Siaj servantoj Li ne konfidas, Kaj Siajn anĝelojn Li trovas mallaŭdindaj:

4:19  Des pli koncerne tiujn, Kiuj loĝas en argilaj dometoj, Fonditaj sur tero, Kaj kiujn formanĝas vermoj.

4:20  De la mateno ĝis la vespero ili disfalas, Pereas por ĉiam, kaj neniu tion atentas.

4:21  La fadeno de ilia vivo estas distranĉita; Ili mortas, kaj ne en saĝeco.