Site uses cookies to provide basic functionality.

OK
JOB
Prev Up Next
Chapter 14
Job Esperant 14:1  Homo, naskita de virino, Havas mallongan vivon kaj abundon da afliktoj.
Job Esperant 14:2  Kiel floro li elkreskas kaj velkas; Li forkuras kiel ombro kaj ne restas.
Job Esperant 14:3  Kaj kontraŭ tia Vi malfermas Viajn okulojn, Kaj min Vi vokas al juĝo kun Vi!
Job Esperant 14:5  Se liaj tagoj estas difinitaj, la nombro de liaj monatoj estas ĉe Vi; Vi difinis lian limon, kiun li ne transpasos.
Job Esperant 14:6  Deturnu do Vin de li, ke li estu trankvila, Ĝis venos lia tempo, kiun li sopiras kiel dungito.
Job Esperant 14:7  Arbo havas esperon, se ĝi estas dehakita, ke ĝi denove ŝanĝiĝos, Kaj ĝi ne ĉesos kreskigi branĉojn.
Job Esperant 14:8  Se ĝia radiko maljuniĝis en la tero, Kaj ĝia trunko mortas en polvo,
Job Esperant 14:9  Tamen, eksentinte la odoron de akvo, ĝi denove verdiĝas, Kaj kreskas plue, kvazaŭ ĵus plantita.
Job Esperant 14:10  Sed homo mortas kaj malaperas; Kiam la homo finiĝis, kie li estas?
Job Esperant 14:11  Forfluas la akvo el lago, Kaj rivero elĉerpiĝas kaj elsekiĝas:
Job Esperant 14:12  Tiel homo kuŝiĝas, kaj ne plu leviĝas; Tiel longe, kiel la ĉielo ekzistas, ili ne plu vekiĝos, Nek revigliĝos el sia dormado.
Job Esperant 14:13  Ho, se Vi kaŝus min en Ŝeol, Se Vi kaŝus min ĝis la momento, kiam pasos Via kolero, Se Vi difinus por mi templimon kaj poste rememorus min!
Job Esperant 14:14  Kiam homo mortas, ĉu li poste povas reviviĝi? Dum la tuta tempo de mia batalado mi atendus, Ĝi venos mia forŝanĝo.
Job Esperant 14:15  Vi vokus, kaj mi respondus al Vi; Vi ekdezirus la faritaĵon de Viaj manoj.
Job Esperant 14:16  Nun Vi kalkulas miajn paŝojn; Ne konservu mian pekon;
Job Esperant 14:17  Sigelu en paketo miajn malbonagojn, Kaj kovru mian kulpon.
Job Esperant 14:18  Sed monto, kiu falas, malaperas; Kaj roko forŝoviĝas de sia loko;
Job Esperant 14:19  Ŝtonojn forlavas la akvo, Kaj ĝia disverŝiĝo fordronigas la polvon de la tero: Tiel Vi pereigas la esperon de homo.
Job Esperant 14:20  Vi premas lin ĝis fino, kaj li foriras; Li ŝanĝas sian vizaĝon, kaj Vi forigas lin.
Job Esperant 14:21  Se liaj infanoj estas honorataj, li tion ne scias; Se ili estas humiligataj, li tion ne rimarkas.
Job Esperant 14:22  Nur lia propra korpo lin doloras, Nur pri sia propra animo li suferas.