Esperanto - Job - 36

36:1  Kaj plue parolis Elihu, kaj diris:

36:2  Atendu ankoraŭ iom; mi montros al vi, Ĉar mi havas ankoraŭ kion paroli pro Dio.

36:3  Mi prenos mian scion de malproksime, Kaj mi montros, ke mia Kreinto estas prava.

36:4  Ĉar vere miaj vortoj ne estas mensogaj; Homo sincera estas antaŭ vi.

36:5  Vidu, Dio estas potenca, kaj tamen Li neniun malŝatas; Li estas potenca per la forto de la koro.

36:6  Al malpiulo Li ne permesas vivi, Kaj al mizeruloj Li donas justecon.

36:7  Li ne forturnas de virtuloj Siajn okulojn, Sed kun reĝoj sur trono Li sidigas ilin por ĉiam, Por ke ili estu altaj.

36:8  Kaj se ili estas ligitaj per ĉenoj, Malliberigitaj mizere per ŝnuroj,

36:9  Tiam Li montras al ili iliajn farojn kaj kulpojn, Kiel grandaj ili estas.

36:10  Li malfermas ilian orelon por la moralinstruo, Kaj diras, ke ili deturnu sin de malbonagoj.

36:11  Se ili obeas kaj servas al Li, Tiam ili finas siajn tagojn en bono Kaj siajn jarojn en stato agrabla;

36:12  Sed se ili ne obeas, Tiam ili pereas per glavo Kaj mortas en malprudento.

36:13  La hipokrituloj portas en si koleron; Ili ne vokas, kiam Li ilin ligis;

36:14  Ilia animo mortas en juneco, Kaj ilia vivo pereas inter la malĉastuloj.

36:15  Li savas la suferanton en lia mizero, Kaj per la sufero Li malfermas ilian orelon.

36:16  Ankaŭ vin Li elkondukus el la suferoj En spacon vastan, kie ne ekzistas premateco; Kaj vi havus pacon ĉe via tablo, plena de grasaĵoj.

36:17  Sed vi fariĝis plena de kulpoj de malvirtulo; Kulpo kaj juĝo tenas sin kune.

36:18  Via kolero ne forlogu vin al mokado, Kaj grandeco de elaĉeto ne deklinu vin.

36:19  Ĉu Li atentos vian riĉecon? Ne, nek oron, nek forton aŭ potencon.

36:20  Ne strebu al tiu nokto, Kiu forigas popolojn de ilia loko.

36:21  Gardu vin, ne kliniĝu al malpieco; Ĉar tion vi komencis pro la mizero.

36:22  Vidu, Dio estas alta en Sia forto. Kiu estas tia instruanto, kiel Li?

36:23  Kiu povas preskribi al Li vojon? Kaj kiu povas diri: Vi agis maljuste?

36:24  Memoru, ke vi honoru Liajn farojn, Pri kiuj kantas la homoj.

36:25  Ĉiuj homoj ilin vidas; Homo rigardas ilin de malproksime.

36:26  Vidu, Dio estas granda kaj nekonata; La nombro de Liaj jaroj estas neesplorebla.

36:27  Kiam Li malgrandigas la gutojn de akvo, Ili verŝiĝas pluve el la nebulo;

36:28  Verŝiĝas la nuboj Kaj gutas sur multe da homoj.

36:29  Kaj kiam Li intencas etendi la nubojn Kiel tapiŝojn de Sia tendo,

36:30  Tiam Li etendas sur ilin Sian lumon Kaj kovras la radikojn de la maro.

36:31  Ĉar per ili Li juĝas la popolojn Kaj donas ankaŭ manĝaĵon abunde.

36:32  Per la manoj Li kovras la lumon Kaj ordonas al ĝi aperi denove.

36:33  Antaŭdiras pri ĝi ĝia bruo, Kaj eĉ la brutaroj, kiam ĝi alproksimiĝas.