Site uses cookies to provide basic functionality.

OK
JOB
Prev Up Next Toggle notes
Chapter 16
Job PolGdans 16:2  Słyszałem takowych rzeczy wiele; przykrymi cieszycielami wy wszyscy jesteście.
Job PolGdans 16:3  I kiedyż będzie koniec tym próżnym słowom? albo co cię przymusza, że tak odpowiadasz?
Job PolGdans 16:4  Azażbym ja tak mówił, jako wy, gdybyście wy byli na miejscu mojem? azażbym zbierał przeciwko wam słowa, i kiwałlibym nad wami głową swoją?
Job PolGdans 16:5  Owszembym was posilał ustami memi, a ruchanie warg moich ulżyłoby boleści waszych.
Job PolGdans 16:6  Ale jeźli będę mówił, przecież się nie ukoi boleść moja; a jeźli też przestanę, izaż odejdzie odemnie?
Job PolGdans 16:7  A teraz zemdlił mię; spustoszyłeś, o Boże! wszystko zgromadzenie moje.
Job PolGdans 16:8  Pomarszczyłeś mię na świadectwo, a znaczne na mnie schudzenie moje na twarzy mojej, jawnie świadczy przeciwko mnie.
Job PolGdans 16:9  Popędliwość jego porwała mię, i wziął nienawiść przeciwko mnie; a zgrzytając na mię zębami swemi, jako nieprzyjaciel mój, bystremi oczyma swemi spojrzał na mię.
Job PolGdans 16:10  Rozdzierają na mię usta swe, i sromotnie mię policzkowali, zebrawszy się społu przeciwko mnie.
Job PolGdans 16:11  Podał mię Bóg przewrotnemu, a w ręce niepobożnych wydał mię.
Job PolGdans 16:12  Byłem w pokoju, ale mię potarł; a uchwyciwszy mię za szyję moję, roztrzaskał mię, i wystawił mię sobie za cel.
Job PolGdans 16:13  Ogarnęli mię strzelcy jego; rozciął nerki moje, a nie przepuścił, i rozlał na ziemię żółć moję.
Job PolGdans 16:14  Zranił mię, raną na ranę; rzucił się na mię, jako olbrzym.
Job PolGdans 16:15  Uszyłem wór na zsiniałą skórę moję, a oszpeciłem prochem głowę moję.
Job PolGdans 16:16  Twarz moja płaczem oszpecona, a na powiekach moich jest cień śmierci.
Job PolGdans 16:17  Chociaż żadnego łupiestwa niemasz w rękach moich, a modlitwa moja jest czysta. (a jeźli nie tak,)
Job PolGdans 16:18  O ziemio! nie zakrywajże krwi mojej, a niech nie ma miejsca wołanie moje!
Job PolGdans 16:19  Otoć i teraz w niebie jest świadek mój, jest świadek mój na wysokości.
Job PolGdans 16:20  O krasomówcy moi, przyjaciele moi! wylewa łzy do Boga oko moje.
Job PolGdans 16:21  Oby się godziło wieść spór człowiekowi z Bogiem, i jako synowi człowieczemu z bliźnim swym!
Job PolGdans 16:22  Bo lata zamierzone nadchodzą, a ścieszką, którą się nie wrócę, już idą.