PolGdanska - Job - 39

39:1  Izali lwowi łup łowisz, a lwiąt żywot napełniasz?

39:2  Gdy się tulą w jaskiniach swoich, i czyhają w cieniu jam swoich?

39:3  Któż gotuje krukowi pokarm jego, gdy dzieci jego do Boga wołają a tułają się, nie mając pokarmu?

39:4  Izali wiesz czas rodzenia kóz skalnych, a kiedy rodzą łanie, postrzegłżeś?

39:5  Możeszże zliczyć miesiące, jako długo płód noszą? a czas rodzenia ich wieszże?

39:6  Jako się kurczą, płód swój wyciskają, a rozstępując się z boleścią go pozbywają;

39:7  Jako moc biorą dzieci ich, i odchowywują się po zbożach, a odszedłszy nie wracają się do nich.

39:8  Któż wypuścił osła dzikiego na wolność? a pęta osła dzikiego któż rozwiązał?

39:9  Któremu dał pustynię miasto domu jego, a miasto mieszkania jego miejsca słone.

39:10  On się naśmiewa ze zgrai miejskiej, a na głos tego, co go goni, nic niedba.

39:11  Patrzy po górach pastwy, a wszelkiej zielonej trawy szuka.

39:12  Izalić będzie chciał jednorożec służyć, albo będzie nocował u jaśli twoich?

39:13  Izali możesz zaprządz w powróz swój jednorożca do orania? izali powleka będzie brózdy za tobą?

39:14  Izali się spuścisz nań, przeto, że wielka moc jego? albo poruczyszli mu robotę twoję?

39:15  Powierzyszże mu się, żeby zwiózł nasienie twoje, a do gumna twojego zgromadził?

39:16  Izaliś dał pawiowi piękne skrzydła, a pierze bocianowi i strusiowi?

39:17  Który niesie na ziemi jajka swoje, a w prochu ogrzewa je.

39:18  A nie pomni na to, że je noga zetrzeć, a zwierzę polne zdeptać może.

39:19  Zatwardza się przeciwko dzieciom swoim, jakoby nie były jego, a żeby nie była próżna praca jego, nie obawia się.

39:20  Bo mu nie dał Bóg mądrości, i nie udzielił mu wyrozumienia.

39:21  Według czasu podnosi się ku górze, a naśmiewa się z konia i z jeźdźca jego.

39:22  Izali możesz dać koniowi moc? izali rzaniem ozdobisz szyję jego?

39:23  Izali go ustraszysz jako szarańczę? i owszem chrapanie nozdrzy jego jest straszne.

39:24  Kopie dół, a weseli się w mocy swej, i bieży przeciwko zbrojnym.

39:25  Śmieje się z postrachu, a ani się lęka, ani nazad ustępuje przed ostrzem miecza.

39:26  Choć na nim chrzęści sajdak, i błyszczy się oszczep, i drzewce.

39:27  Z grzmotem i z gniewem kopie ziemię, a nie stoi spokojnie na głos trąby.

39:28  Między trąbami poryza, a z daleka czuje bitwę, krzyk książąt, i wołanie.

39:29  Izali według twego rozumu lata jastrząb, i rozciąga skrzydła swe ku południowi?

39:30  Izali na twoje rozkazanie wzbija się orzeł w górę, i składa na wysokich miejscach gniazdo swoje? Na opoce mieszka, i bawi się na ostrej skale, jako na zamku. Stamtąd upatruje sobie pokarm, a daleko oczy jego widzą. Dzieci też jego piją krew, a gdzie są pobici, tam on jest. A tak odpowiedział Pan Ijobowi, i rzekł: Izali ten, co wiedzie spór z Wszechmogącym, uczyć go będzie? a kto chce strofować Boga, niech na to odpowie. Zatem odpowiedział Ijob Panu, i rzekł: Otom ja lichy, cóż ci mam odpowiedzieć? Rękę moję włożę na usta moje. Mówiłem raz i drugi, ale więcej nie odpowiem, i nic więcej nie przydam.