PolGdanska - Job - 15

15:1  A odpowiadając Elifas Temańczyk rzekł:

15:2  Izali mądry ma na wiatr mówić? albo napełniać wschodnim wiatrem myśl swoję?

15:3  Przytaczając słowa niepożyteczne, i mowy, z których nie masz pożytku?

15:4  Zaiste ty psujesz bojaźń Bożą i znosisz modlitwy do Boga.

15:5  Albowiem pokazują nieprawość twą usta twoje, chociażeś sobie obrał język chytrych,

15:6  Potępiają cię usta twoje, a nie ja; a wargi twoje świadczą przeciwko tobie.

15:7  Czyś się najpierwszym człowiekiem urodził? czyś przed pagórkami utworzony?

15:8  Izażeś tajemnic Bożych słuchał, a nie masz mądrości jedno w tobie?

15:9  Cóż ty umiesz, czego my nie wiemy? albo cóż ty rozumiesz, czegobyśmy my nie rozumieli?

15:10  I sędziwyć i starzec między nami jest starszy w latach niż ojciec twój.

15:11  I lekceż sobie ważysz pociechy Boskie? i maszże jeszcze co tak skrytego w sobie?

15:12  Czemuż cię tak uniosło serce twoje? Czemu mrugają oczy twoje?

15:13  Że tak odpowiada Bogu duch twój, a wypuszczasz z ust twoich takowe mowy?

15:14  Cóż jest człowiek, aby miał być czystym, albo żeby miał być sprawiedliwym, urodzony z niewiasty?

15:15  Oto i w świętych jego niemasz doskonałości, i niebiosa nie są czyste w oczach jego.

15:16  Daleko więcej obrzydły jest, i nieużyteczny człowiek, który pije nieprawość jako wodę.

15:17  Okażęć, tylko mię słuchaj; a com widział, oznajmięć,

15:18  Co mędrzy powiedzieli, a nie zataili, co mieli od przodków swoich;

15:19  Którym samym dana była ziemia, a żaden obcy nie przeszedł przez nię.

15:20  Po wszystkie dni swoje sam siebie niepobożny boleśnie trapi, a nie wiele lat zamierzono okrutnikowi.

15:21  Głos straszliwy brzmi w uszach jego, że czasu pokoju pustoszący przypadnie nań.

15:22  Nie wierzy, żeby się miał nawrócić z ciemności, obawiając się zewsząd miecza.

15:23  Tuła się za chlebem, szukając gdzieby był; wie, że zgotowany jest dla niego dzień ciemności.

15:24  Straszą go utrapienie i ucisk, i zmocnią się przeciwko niemu jako król gotowy do boju.

15:25  Bo wyciągną przeciw Bogu rękę swą, a przeciwko Wszechmocnemu zmocnił się.

15:26  Natrze nań na szyję jego z gęstemi i wyniosłemi tarczami swemi.

15:27  Bo okrył twarz swą tłustością swoją, a fałdów mu się naczyniło na słabiźnie.

15:28  I mieszka w miastach popustoszonych, i w domach, w których nie mieszkano, które się miały obrócić w kupę rumu.

15:29  Nie zbogaci się, i nie ostoi się majętność jego, ani się rozszerzy na ziemi doskonałość takowych.

15:30  Nie wynijdzie z ciemności; świeżą jego latorośl ususzy płomień, a zginie od ducha ust jego.

15:31  Nie wierzy, że w próżności jest, który błądzi; a że próżność będzie nagrodą jego.

15:32  Przed wypełnieniem dni swoich wycięty będzie, a różdżka jego nie zakwitnie.

15:33  Jako winna macica utraci niedojrzałe grona swoje, a jako oliwa kwiat swój zrzuci.

15:34  Albowiem zgromadzenie obłudnych spustoszone będzie, a ogień pożre przybytki pobudowane za dary.

15:35  Poczęli kłopot, a porodzili nieprawość; a żywot ich gotuje zdradę.