PolGdanska - Job - 8

8:1  I odpowiedział Bildad Suhytczyk, a rzekł:

8:2  Pokądże rzeczy takowe mówić będziesz? a pokąd będą słowa ust twoich jako wiatr gwałtowny?

8:3  Izażby miał Bóg sąd podwrócić? a Wszechmocny miałby sprawiedliwość wynicować?

8:4  Że synowie twoi zgrzeszyli przeciw niemu, przetoż ich puścił w rękę nieprawości ich.

8:5  Jeźli się ty wczas nawrócisz do Boga, a będziesz się modlił Wszechmocnemu;

8:6  Jeźli będziesz czystym i szczerym; tedyć pewnie ocuci dla ciebie, i spokojne uczyni mieszkanie sprawiedliwości twojej.

8:7  A choć początek twój mały będzie, jednak ostatek twój bardzo się rozmnoży.

8:8  Bo spytaj się proszę wieku starego, a nagotuj się ku wyszpiegowaniu ojców ich.

8:9  (Gdyż wczorajszymi jesteśmy, a nic nie wiemy, ponieważ jako cień są dni nasze na ziemi.)

8:10  Oni cię nauczą i powiedząć, i z serca swego wypuszczą słowa.

8:11  Azaż urośnie sitowie bez wilgotności? Izali urośnie rogoża bez wody?

8:12  Owszem jeszcze w zieloności swojej, niż bywa podcięta, prędzej niż inna trawa usycha.

8:13  Takieć są drogi wszystkich, którzy zapominają Boga; i tak nadzieja obłudnika zginie.

8:14  Podcięta bywa nadzieja jego, a jako dom pająka ufanie jego.

8:15  Spolężeli na domu swoim, nie ostoi się; wesprzeli się na nim, nie zadzierzy się.

8:16  Zieleni się na słońcu, i w ogrodzie jego świeża latorośl jego wyrasta.

8:17  Nad ródłem splątają się korzenie jego, i na miejscu kamienistem rozkłada się.

8:18  Ale gdy go wytną z miejsca jego, tedy się go miejsce zaprze, mówiąc: Niewidziałem cię.

8:19  Toć to jest wesele drogi jego, a inny z ziemi wyrośnie.

8:20  Oto Bóg nie odrzuci człowieka szczerego, ale złośnikom nie poda ręki.

8:21  Aż się napełnią śmiechem usta twe, a wargi twoje wykrzykaniem.

8:22  Gdyż, którzy cię mają w nienawiści, obleczeni będą wstydem, a przybytku niepobożnych nie będzie.