NlCanisius1939 - Psalms - 143

143:1  Van David. Geprezen zij Jahweh, Mijn Rots; Die mijn handen leert strijden, En mijn vingers leert kampen.

143:2  Mijn sterkte en burcht, Mijn schuilplaats en toevlucht, Mijn schild, waarop ik vertrouw: Die de volkeren aan mij onderwerpt.

143:3  Jahweh, wat is de mens, dat Gij acht op hem slaat; Een mensenkind, dat Gij om hem U bekommert?

143:4  De mens lijkt enkel een zucht, Zijn dagen een vluchtige schaduw.

143:5  Jahweh, buig uw hemel omlaag, en daal neer, Raak de bergen aan, en ze roken;

143:6  Slinger uw bliksems, en strooi ze in het rond, Schiet uw pijlen, en jaag ze uiteen.

143:7  Reik mij uw hand uit den hoge, En verlos mij uit de macht der barbaren,

143:8  Wier mond alleen maar leugentaal spreekt, En wier rechter een hand van bedrog is.

143:9  Dan zal ik een nieuw lied voor U zingen, o God, Op de tiensnarige harp voor U spelen:

143:10  Voor U, die aan koningen de zege verleent, Die redding brengt aan David, uw dienaar.

143:11  Ja, Hij hééft mij gered van het moordende zwaard, Mij verlost uit de macht der barbaren, Wier mond alleen maar leugentaal spreekt, En wier rechter een hand van bedrog is.

143:12  Nu zijn onze zonen als planten, Zorgvuldig gekweekt in hun jeugd; Onze dochters als zuilen, Voor de bouw van paleizen gehouwen.

143:13  Onze schuren gevuld, Boordevol van allerlei vrucht; Onze schapen bij duizenden werpend,

143:14  De runderen in onze weiden bij tienduizenden drachtig. Geen bres en geen stormloop, Op onze pleinen geen kermen:

143:15  Gelukkig het volk, wat zo’n lot is beschoren; Gelukkig het volk, waarvan Jahweh de God is!