NlCanisius1939 - Psalms - 104

104:1  Halleluja! Looft Jahweh, verkondigt zijn Naam, Maakt onder de volken zijn daden bekend;

104:2  Zingt en juicht Hem ter ere, En verhaalt al zijn wonderen!

104:3  Roemt in zijn heilige Naam: Vreugd moet er zijn in de harten der Jahweh-vereerders!

104:4  Wendt u tot Jahweh en zijn macht, Houdt niet op, zijn aanschijn te zoeken;

104:5  Denkt aan de wonderen, die Hij deed, Aan zijn tekenen, aan zijn gerichten:

104:6  Gij kinderen van Abraham, zijn dienaar; Gij zonen van Jakob, zijn vriend!

104:7  Hij, Jahweh, is onze God; Voor heel de aarde gelden zijn wetten!

104:8  Hij blijft zijn verbond voor eeuwig indachtig, En zijn belofte in duizend geslachten:

104:9  Het verbond, met Abraham gesloten, De belofte, aan Isaäk gezworen.

104:10  En Hij heeft die belofte aan Jakob bekrachtigd, Aan Israël het eeuwig verbond:

104:11  Hij zeide: "Aan u zal Ik geven Het land van Kanaän als uw erfdeel."

104:12  Toch waren ze daar maar gering in getal, Nog zonder aanzien en vreemd.

104:13  En toen ze nog zwierven van volk tot volk, Van het ene rijk naar het andere,

104:14  Duldde Hij niet, dat iemand ze kwelde, Maar tuchtigde koningen om hunnentwil:

104:15  "Raakt mijn gezalfden niet aan, En doet mijn profeten geen leed!"

104:16  En toen Hij honger in het land had ontboden, Alle broodstokken stuk had geslagen,

104:17  Zond Hij een man voor hen uit, Werd Josef verkocht als een slaaf;

104:18  Men sloeg zijn voeten in boeien, In ijzeren ketens werd hij gekluisterd.

104:19  Maar toen eindelijk zijn voorzegging vervuld was, En Jahweh’s uitspraak hem in het gelijk had gesteld,

104:20  Beval de koning, hem te bevrijden, Liet de heerser der volken hem los;

104:21  Hij stelde hem aan tot heer van zijn huis, Tot bestuurder van heel zijn bezit.

104:22  En terwijl hij diens vorsten door zijn geest onderrichtte, En wijsheid leerde aan zijn oudsten,

104:23  Trok Israël Egypte binnen, Werd Jakob gast in het land van Cham.

104:24  Daar liet Hij zijn volk heel vruchtbaar worden, Veel talrijker dan zijn verdrukkers.

104:25  Maar toen hun hart verstarde, en zij zijn volk gingen haten, En trouweloos zijn dienaren kwelden,

104:26  Zond Hij Moses, zijn dienstknecht, Aäron, dien Hij zelf had gekozen;

104:27  En zij verrichtten zijn tekenen onder hen, En wonderen in het land van Cham.

104:28  Hij zond duisternis af, en maakte het donker; Maar men achtte niet op zijn bevel.

104:29  Hij veranderde hun wateren in bloed, En doodde hun vissen.

104:30  Hun land krioelde van kikkers, Tot in de zalen zelfs van hun koning.

104:31  Hij sprak: Daar kwamen de muggen, Muskieten over heel hun gebied.

104:32  Hij gaf hun hagel voor regen, En het vuur laaide op in hun land.

104:33  Hij sloeg hun wijnstok en vijg, En knakte de bomen op hun grond.

104:34  Hij sprak: Daar kwamen de sprinkhanen aan, En ontelbare slokkers;

104:35  Ze verslonden al het gewas op het veld, En schrokten de vruchten weg van hun akker.

104:36  Hij sloeg alle eerstgeborenen in hun land, Al de eersten van hun mannenkracht.

104:37  Toen voerde Hij hen uit met zilver en goud, En geen van hun stammen bleef struikelend achter.

104:38  Egypte was blij, dat ze gingen; Want de schrik voor hen had ze bevangen.

104:39  En Hij spreidde een wolk uit tot dek, Een vuur, om de nacht te verlichten.

104:40  Zij baden: Hij liet de kwakkels komen, En verzadigde hen met brood uit de hemel;

104:41  Hij spleet de rotsen: daar borrelden de wateren, En vloeiden door de woestijn als een stroom:

104:42  Want Hij was zijn heilige belofte indachtig, Aan Abraham, zijn dienaar, gedaan!

104:43  Zo leidde Hij zijn volk met gejubel, Zijn uitverkorenen onder gejuich.

104:44  Hij schonk hun de landen der heidenen, En ze erfden het vermogen der volken:

104:45  Opdat ze zijn geboden zouden volbrengen, En zijn wetten onderhouden!