NlCanisius1939 - Psalms - 72

72:1  Psalm van Asaf. Waarachtig; God is goed voor den rechtvaardige, Jahweh voor de reinen van hart!

72:2  Toch waren haast mijn voeten gestruikeld, Mijn schreden bijna uitgegleden!

72:3  Want ik was jaloers op de bozen, Omdat ik de voorspoed der zondaars zag;

72:4  Voor hen toch bestaat er geen lijden, Gezond en vol kracht is hun lijf.

72:5  Ze hebben geen zorgen als andere mensen, Worden niet als anderen geplaagd;

72:6  Daarom hangen ze hoogmoed om als een keten, Bedekt hen geweld als een mantel.

72:7  De misdaad puilt uit hun vet, Hun hart loopt over van slechte gedachten;

72:8  Ze honen en lasteren, En dreigen op hoge toon met geweld.

72:9  Ze zetten een mond op tegen de hemel, En hun tong gaat zich tegen de aarde te buiten.

72:10  Daarom lopen de dwazen achter hen aan, En slurpen begerig hun woorden op.

72:11  Ze zeggen: "Hoe zou God er iets van weten, De Allerhoogste er kennis van hebben?"

72:12  Zie, zo gaat het de zondaars: Ze zijn altijd gelukkig, en hopen zich rijkdommen op!

72:13  Heb ik dan mijn hart vergeefs in reinheid bewaard, En mijn handen in onschuld gewassen:

72:14  De ganse dag word ik geplaagd, Iedere morgen opnieuw geslagen!

72:15  Dacht ik: Zo wil ik spreken! Dan brak ik de trouw van het geslacht uwer kinderen;

72:16  Maar als ik ging peinzen, om het te vatten, Dan bleef het een raadsel in mijn oog.

72:17  Totdat ik in Gods raadsbesluiten drong, En op hun einde ging letten:

72:18  Ja, Gij hebt ze op een glibberige bodem gezet, Ze gestort in hun eigen verderf!

72:19  Hoe zijn ze in een oogwenk vernietigd, Verdwenen, in verschrikkelijke rampen vergaan:

72:20  Heer, als een droom, die bij het ontwaken vervliegt, Wiens beeld we bij het opstaan verachten!

72:21  Als dus mijn hart nog verbitterd zou zijn, En mijn nieren bleven geprikkeld,

72:22  Dan was ik een dwaas en een zot, Een stuk vee in uw oog.

72:23  Want ik blijf altijd bij U, Gij houdt mij bij de rechterhand;

72:24  Gij leidt mij naar uw raadsbesluit, En herstelt mij in ere!

72:25  Wat heb ik toch in de hemel; Ook op aarde verlang ik niets buiten U!

72:26  Al bezwijken mijn vlees en mijn hart, God is voor eeuwig de Rots van mijn hart en mijn erfdeel.

72:27  Maar die U verlaten, gaan zeker te gronde, Gij vernietigt wie van U afvalt;

72:28  Doch mij is het goed, in Gods nabijheid te blijven, En mijn vertrouwen te stellen op Jahweh, mijn Heer!