Bela - Ephesians - 4

4:1  Дык вось я, вязень у Госпадзе, малю вас хадзіць годна званьня, у якое вы закліканы,

4:2  з усёй пакорлівай мудрасьцю і лагоднасьцю і доўгай цярплівасьцю, у любові трываючы адзін аднаго,

4:3  імкнучыся захоўваць адзінства Духа ў саюзе міру.

4:4  Адно цела і адзін Дух, як вы і закліканы да адной надзеі вашага пакліканьня;

4:5  адзін Гасподзь, адна вера, адно хрышчэньне,

4:6  адзін Бог і Айцец усіх, Які над усімі, і праз усіх, і ўва ўсіх нас.

4:7  А кожнаму з нас дадзена мілата ў меру дару Хрыстовага.

4:8  Таму і сказана: "падняўшыся на вышыню, запаланіў паланёных і даў дары людзям".

4:9  А "падняўся" што азначае, як ня тое, што Ён і сыходзіў раней у прадонныя мясьціны зямлі?

4:10  Хто сыходзіў, Ён жа ёсьць і Той, Хто ўзышоў над усе нябёсы, каб напоўніць усё.

4:11  І Ён паставіў адных апосталамі, другіх прарокамі, іншых дабравесьнікамі, іншых пастырамі і настаўнікамі,

4:12  на дасканаленьне сьвятых, на дзею служэньня, на збудаваньне Цела Хрыстовага,

4:13  пакуль усе прыйдзем у адзінства веры і спазнаньня Сына Божага, у мужа дасканалага, у меру поўнага росту Хрыстовае паўнаты;

4:14  каб мы ня былі больш недаросткамі, якіх хістаюць і захапляюць усякія вятры навукі, каб падманам людзкім, штукарскай хітрынай увесьці ў змусту.

4:15  А каб у шчырай любові ўсе ўзрасталі ў Таго, Які ёсьць Галава, у Хрыста.

4:16  зь Якога ўсё цела, што складаецца і злучаецца праз розныя ўзаемна жыўналучныя сувязі, у меру дзеяньня кожнага асобнага чэлеса, атрымлівае прырост цела на збудаваньне самога сябе ў любові.

4:17  Таму я кажу і заклінаю Госпадам, каб вы болей не рабілі, як робяць астатнія народы ў марноце розуму свайго,

4:18  бо яны запамрочаныя ў розуме, адчужаныя ад жыцьця Божага з прычыны іхняга невуцтва і зжарсьцьвеласьці сэрца іхняга;

4:19  яны, дарэшты зьнячуліўшыся, аддаліся распусьце так, што робяць усякае паскудзтва ненасытна.

4:20  Але вы ня так навучыліся ад Хрыста,

4:21  бо вы чулі пра Яго і ў Ім навучыліся, — бо ісьціна ў Ісусе, —

4:22  пазбыцца разам зь мінулым жыцьцём старога чалавека, які парахнее ў панадных пахацінствах,

4:23  а абнавіцца духам розуму вашага

4:24  і апрануцца ў новага чалавека, створанага ў падабенстве Божым, у праведнасьці і сьвятасьці ісьціны.

4:25  Таму, адкінуўшы ману, гаварэце праўду кожны блізкаму свайму, бо мы чэлесы адзін аднаму.

4:26  Гневаючыся, не грашэце: сонца хай ня зойдзе ў гневе вашым;

4:27  і не давайце месца д’яблу.

4:28  Хто краў, больш ня крадзь, а лепей працуй, робячы сваімі рукамі карыснае, каб было з чаго выдзяляць таму, хто мае патрэбу.

4:29  Ніякае брыдкае слова хай ня выходзіць з вуснаў вашых, а толькі добрае на будаўніцтва ў веры, каб яно давала мілату слухачам.

4:30  І не зьневажайце Духа Божага, Якім мы запячатаны ў дзень адкупленьня.

4:31  Усякае раздражненьне і лютасьць, і гнеў, і крык, і ліхаслоўе з усякаю злосьцю хай будуць выдалены з вас;

4:32  але будзьце адно да аднаго добрыя, спагадлівыя, даруйце адно аднаму, як і Бог у Хрысьце дараваў вам.