Dari - Job - 13

13:1  چیزهائی را که بیان کردید من قبلاً دیده و شنیده بودم.

13:2  هر چیزی را که شما می دانید، من هم می دانم و از شما کمتر نیستم.

13:3  اما می خواهم که با قادر مطلق صحبت کنم و دعوای خود را با او فیصله نمایم.

13:4  اما شما حقیقت را با دروغ می پوشانید و طبیبان بی کفایت هستید.

13:5  اگر براستی عاقل می بودید، حرفی نمی زدید.

13:6  حالا به دلایل من توجه کنید و به کلام من گوش بدهید.

13:7  شما چیزهائی را که خدا نفرموده است به دروغ جعل می کنید.

13:8  می خواهید به بهانۀ طرفداری از او حقیقت را بپوشانید و دعوای خود را ارائه نمائید.

13:9  وقتی از شما بازخواست کند، چه جوابی به او می دهید؟ آیا می توانید او را هم مثل انسانها فریب بدهید؟

13:10  بدانید که اگر از این کار دست نکشید، خدا شما را جزا می دهد.

13:11  آیا از هیبت او نمی ترسید؟ آیا عظمت او شما را به وحشت نمی اندازد؟

13:12  دلایل شما بی معنی و ادعای تان مانند دیوارهای گِلی سست و بی اساس است.

13:13  پس خاموش باشید و به من موقع بدهید که حرف خود را بزنم و بعد هرچه باداباد!

13:14  با این کار، جان خود را در خطر می اندازم.

13:15  اگر خدا مرا بکشد، بازهم امیدوارم و در حضور او از خود دفاع می کنم.

13:16  ممکن است با راستگوئی خود برائت حاصل کنم و چون شخص بیگناهی هستم با جرأت در پیشگاه خدا می ایستم.

13:17  حالا به سخنان من گوش بدهید و به بیانات من توجه کنید.

13:18  ادعای من اینست: من می دانم تبرئه می شوم

13:19  و کسی نمی تواند در این مورد مباحثه کند و اگر کسی دعوای مرا غلط ثابت نماید، آنگاه ساکت می شوم و می میرم.

13:20  خدایا، از تو فقط دو تقاضا دارم و اگر آن را اجابت فرمائی، آنگاه می توانم با تو روبرو شوم.

13:21  از جزای من دست بردار و با هیبت خود مرا به وحشت نینداز.

13:22  بعد وقتی مرا بخوانی حاضر می شوم، یا اجازه بده حرف خود را بزنم و آنوقت جواب مرا بده.

13:23  به من بگو که گناه و تقصیر من چیست و خطاهای مرا نشان بده.

13:24  چرا روی خود را از من می پوشانی و مرا دشمن خود می خوانی؟

13:25  آیا یک برگ خشک را که با باد رانده شده است، می ترسانی؟ آیا به یک پَرِ کاه حمله می کنی؟

13:26  تو اتهامات تلخی را علیه من می آوری و گناهان جوانی مرا به رُخم می کشی.

13:27  پاهایم را زولانه می کنی و در هر قدمی که بر می دارم، مراقب من هستی.

13:28  در نتیجه، مانند چوبِ پوده و لباسِ کویه خورده، نابود می شوم.