Bela - Luke - 14

14:1  Давялося Яму ў суботу прыйсьці ў дом аднаго начальніка фарысэйскага з’есьці хлеба, і яны цікавалі за Ім;

14:2  і вось, стаў перад Ім чалавек, які цярпеў ад вадзянкі.

14:3  З гэтай нагоды Ісус спытаўся ў законьнікаў і фарысэяў: ці дазваляецца лекаваць у суботу?

14:4  Яны маўчалі. І дакрануўшыся, ацаліў таго і адпусьціў.

14:5  Пры гэтым сказаў ім: калі ў каго-небудзь з вас асёл альбо вол упадзе ў калодзеж, ці ж не адразу і выцягне яго і ў суботу?

14:6  І не маглі запярэчыць яму на гэта.

14:7  А заўважаючы, як запрошаныя выбіралі першыя месцы, сказаў ім прытчу:

14:8  калі ты будзеш пакліканы кім-небудзь на вясельле, не сядай на першае месца, каб не надарыўся хто з запрошаных ім больш ганаровы за цябе,

14:9  і той, хто запрашаў цябе і яго, падышоўшы, не сказаў бы табе: "саступі яму месца"; і тады з сорамам павінен будзеш заняць апошняе месца.

14:10  А калі запрошаны будзеш, прыйшоўшы, сядай на апошняе месца, каб той, хто цябе запрасіў, падышоўшы, сказаў: "дружа! перасядзь вышэй"; тады будзе табе пашана перад тымі, хто сядзіць з табою:

14:11  бо кожны, хто ўзвышае сам сябе, паніжаны будзе, а хто паніжае сябе, узвысіцца.

14:12  Сказаў жа і таму, хто запрасіў Яго: калі спраўляеш абед альбо вячэру, ня кліч сяброў тваіх, ні братоў тваіх, ні родзічаў тваіх, ні суседзяў багатых, каб і яны цябе калі не паклікалі, і не дастаў бы ты аддачы.

14:13  Але калі спраўляеш гасьціну, кліч убогіх, калекаў, кульгавых, сьляпых,

14:14  і дабрашчасны будзеш, што яны ня могуць аддаць табе, бо аддасца табе ў дзень уваскрэсеньня праведных.

14:15  Пачуўшы гэта, нехта з тых, што ляжалі зь Ім, сказаў Яму: дабрашчасны, хто з’есьць хлеба ў Царстве Божым!

14:16  А Ён сказаў яму: адзін чалавек зладзіў вялікую вячэру і склікаў многіх;

14:17  і калі настаў час бяседы, паслаў раба свайго сказаць запрошаным: ідзеце, бо ўжо ўсё гатова.

14:18  І пачалі ўсе, як бы змовіўшыся, перапрашацца. Першы сказаў яму: я купіў зямлю, і мне трэба пайсьці і агледзець яе; прашу цябе, прабач мне.

14:19  Другі сказаў: я купіў пяць пар валоў і іду выпрабаваць іх; прашу цябе, прабач мне.

14:20  Трэці сказаў: я ажаніўся і таму не магу прыйсьці.

14:21  І вярнуўшыся, раб той данёс пра гэта гаспадару свайму. Тады, угневаўшыся, гаспадар дома сказаў рабу свайму: ідзі хутчэй па вуліцах і завулках горада, і прывядзі сюды ўбогіх, калекаў, кульгавых і сьляпых.

14:22  І сказаў раб: спадару! зроблена, як загадаў ты, і яшчэ ёсьць месца.

14:23  Гаспадар сказаў рабу: ідзі па дарогах і ўздоўж платоў і ўгавары прыйсьці, каб напоўніўся дом мой;

14:24  бо кажу вам, што ніхто з тых запрошаных ня з’есьць маёй вячэры: бо шмат пакліканых, ды мала выбраных.

14:25  Зь Ім ішло мноства людзей; і Ён, зьвярнуўшыся, сказаў ім:

14:26  калі хто прыходзіць да Мяне, і не зьненавідзіць бацькі свайго і маці, і жонкі і дзяцей, і сірот і сёстраў, а пры гэтым і самога жыцьця свайго, той ня можа быць Маім вучнем;

14:27  і хто не нясе крыжа свайго і ня ідзе за Мною, ня можа быць Маім вучнем.

14:28  Бо хто з вас, хочучы збудаваць вежу, ня сядзе сьпярша і не палічыць выдатакаў, ці мае ён, што трэба на будову яе,

14:29  каб, калі закладзе падмурак і ня зможа закончыць, усе, хто гэта бачыць, не пасьмяяліся зь яго,

14:30  кажучы: гэты чалавек пачаў будаваць і ня мог закончыць?

14:31  Альбо які цар, ідучы на вайну супроць іншага цара, ня сядзе і не параіцца папярэдне, ці моцны ён зь дзесяцьцю тысячамі стаць супроць таго, хто ідзе на яго з дваццацьцю тысячамі?

14:32  інакш, пакуль той яшчэ далёка, ён пашле да яго пасольства — прасіць міру.

14:33  Так кожны з вас, хто не адцураецца ўсяго, што мае, ня можа быць Маім вучнем.

14:34  Соль — добрая рэч; але калі соль страціць сілу, чым асаліць яе?

14:35  ні ў зямлю, ні ў гной ня прыдасца; прэч выкідаюць яе. Хто мае вушы, каб чуць, няхай чуе!