FarHezareNoh - Acts - 5

5:1  و امّا شخصی حَنانیا نام با همسرش سَفیره مِلکی را فروخته،

5:2  بخشی از بهای آن را با آگاهی کامل زنش نگاه داشت و مابقی را آورده، پیش پای رسولان نهاد.

5:3  پِطرُس به او گفت: «ای حَنانیا، چرا گذاشتی شیطان دلت را چنین پر سازد که به روح‌القدس دروغ بگویی و بخشی از بهای زمین را برای خود نگاه داری؟

5:4  مگر پیش از فروش از آن خودت نبود؟ و آیا پس از فروش نیز بهایش در اختیار خودت نبود؟ چه چیز تو را بر آن داشت که چنین کنی؟ تو نه به انسان، بلکه به خدا دروغ گفتی!»

5:5  چون حَنانیا این سخنان را شنید، بر زمین افتاد و جان سپرد! ترسی شدید بر همة آنان که این را شنیدند مستولی شد.

5:6  آنگاه جوانان پیش آمدند و او را در کفن پیچیدند و بیرون برده، دفن کردند.

5:7  نزدیک سه ساعت بعد، زن او بی‌خبر از ماجرا وارد شد.

5:8  پِطرُس از او پرسید: «مرا بگو که آیا زمین را به همین بها فروختید؟» سَفیره پاسخ داد: «بله، به همین بها.»

5:9  پِطرُس به او گفت: «چرا با یکدیگر همدست شدید تا روح خداوند را بیازمایید؟ پاهای آنان که شوهرت را دفن کردند هم‌اکنون بر آستانة در است و تو را نیز بیرون خواهند برد.»

5:10  در دم، سَفیره نیز پیش پاهای پِطرُس افتاد و جان سپرد. چون جوانان وارد شدند، او را نیز مرده یافتند. پس بیرونش برده، کنار شوهرش دفن کردند.

5:11  آنگاه ترسی عظیم بر تمامی کلیسا و همة آنان که این را شنیدند، مستولی شد.

5:12  آیات و معجزات بسیار به‌‌دست رسولان در میان قوم به‌‌ظهور می‌رسید و ایمانداران همگی یکدل در رواق سلیمان گرد می‌آمدند.

5:13  امّا از دیگران کسی جرئت نمی‌کرد به آنها نزدیک شود، هر‌چند مردمان همگی ایشان را بسیار محترم می‌داشتند.

5:14  شمار بس فزونتری از مردان و زنان ایمان آورده، به خداوند می‌پیوستند،

5:15  تا جایی که حتی بیماران را به میدانهای شهر می‌آوردند و آنان را بر بسترها و تختها می‌خواباندند تا چون پِطرُس از آنجا می‌گذرد، دست‌کم سایه‌اش بر برخی از آنان افتد.

5:16  نیز مردم دسته دسته از شهرهای اطراف اورشلیم می‌آمدند و بیماران و رنجدیدگانِ ارواح پلید را می‌آوردند، و همه شفا می‌یافتند.

5:17  امّا کاهن اعظم و همة همکارانش که از فرقه صَدّوقی بودند، از فرط حسد دست به‌‌کار شدند

5:18  و رسولان را گرفته، به زندان عمومی افکندند.

5:19  ولی شب‌‌هنگام، فرشتة خداوند درهای زندان را گشود و ایشان را بیرون آورد

5:20  و گفت: «بروید و در معبد بایستید و پیام کامل این حیات را به مردم بگویید.»

5:21  پس سحرگاهان بنا بر آنچه بدیشان گفته شده بود به معبد در‌‌آمدند و به تعلیم مردم پرداختند. چون کاهن اعظم و همکارانش آمدند، اهل شورا و تمامی مشایخ اسرائیل را فرا‌‌خواندند و کسانی فرستادند تا رسولان را از زندان بیاورند.

5:22  امّا چون مأموران وارد زندان شدند، رسولان را نیافتند. پس بازگشته، خبر دادند که

5:23  «درهای زندان محکم بسته بود و قراولان نیز مقابل درها ایستاده بودند. ولی چون درها را گشودیم هیچ‌کس را در زندان نیافتیم.»

5:24  با شنیدن این خبر، فرماندة قراولان معبد و سران کاهنان حیران مانده، به فکر فرو‌ رفتند که «عاقبت این کار چه خواهد شد؟»

5:25  در این هنگام، شخصی آمد و به آنها خبر داده، گفت: «آنها که به زندانشان افکنده بودید، اکنون در معبد ایستاده‌اند و مردم را تعلیم می‌دهند.»

5:26  پس فرماندة قراولان معبد با مأموران رفتند و رسولان را آوردند، لیکن نه به اجبار، زیرا بیم داشتند مردم سنگسارشان کنند.

5:27  چون رسولان را آوردند، ایشان را در برابر شورا به‌‌پا داشتند. آنگاه کاهن اعظم از ایشان پرسید:

5:28  «مگر شما را منع اکید نکردیم که دیگر به این نام تعلیم ندهید؟ ولی شما اورشلیم را با تعلیم خود پر ساخته‌اید و می‌خواهید خون این مرد را به گردن ما بیندازید.»

5:29  پِطرُس و رسولان دیگر پاسخ دادند: «خدا را باید بیش از انسان اطاعت کرد.

5:30  خدای پدران ما، همان عیسی را که شما بر صلیب کشیده، کشتید، از مردگان برخیزانید

5:31  و او را به‌‌دست راست خود بالا برده، سرور و نجات‌دهنده ساخت تا قوم اسرائیل را توبه و آمرزش گناهان بخشد.

5:32  و ما شاهدان این امور هستیم، چنانکه روح‌القدس نیز هست که خدا او را به مطیعان خود عطا کرده است.»

5:33  چون این سخنان را شنیدند چنان بر‌‌آشفتند که خواستند ایشان را بکشند.

5:34  امّا شخصی از فرقة فَریسی، غَمالائیل نام، که معلّم شریعت و مورد احترام همة مردم بود در مجلس به‌‌پا خاست و دستور داد رسولان را لحظاتی چند بیرون برند.

5:35  سپس به حاضران گفت: «ای اسرائیلیان، مواظب باشید چه می‌خواهید با این اشخاص بکنید.

5:36  چندی پیش، مردی تِئوداس نام برخاست که ادعا می‌کرد کسی است، و حدود چهارصد تن نیز به وی پیوستند. ولی او کشته شد و پیروانش نیز همه تار و مار شدند.

5:37  پس از او، یهودای جلیلی در زمان سرشماری قیام کرد و جمعی را به دنبال خود کشید. امّا او نیز از میان برداشته شد و پیروانش پراکنده شدند.

5:38  پس در خصوص این مسئله نیز به شما توصیه می‌کنم که دست از این افراد بردارید و آنان را به حال خود واگذارید. زیرا اگر قصد و عملشان از انسان باشد، بی‌گمان راه به جایی نخواهند برد.

5:39  امّا اگر از خدا باشد، نمی‌توانید آنان را از میان بردارید، زیرا در آن صورت با خدا می‌جنگید!»

5:40  پس متقاعد شدند و رسولان را فرا‌‌خوانده، تازیانه زدند و منع کردند که دیگر به نام عیسی سخنی نگویند، آنگاه اجازه دادند بروند.

5:41  رسولان شادی‌کنان از حضور اهل شورا بیرون رفتند، زیرا شایسته شمرده شده بودند که به‌‌خاطر آن نام اهانت ببینند.

5:42  و هیچ روزی، چه در معبد و چه در خانه‌ها، از تعلیم و بشارت دربارة اینکه عیسی همان مسیح است، دست نکشیدند.