PolGdanska - Hebrews - 10

10:1  Albowiem zakon mając cień przyszłych dóbr, a nie sam obraz rzeczy, jednakiemiż ofiarami, które na każdy rok ustawicznie ofiarują, nigdy nie może tych, którzy do nich przystępują, doskonałymi uczynić.

10:2  Bo inaczej przestano by ich było ofiarować, przeto żeby już nie mieli żadnego sumienia o grzechy ci, którzy ofiarują, będąc raz oczyszczeni.

10:3  Ale przy tych ofiarach dzieje się przypomnienie grzechów na każdy rok.

10:4  Albowiem nie można rzec, aby krew wołów i kozłów miała gładzić grzechy.

10:5  Przetoż wchodząc na świat, mówi: Ofiary i obiaty nie chciałeś, aleś mi ciało sposobił.

10:6  Całopalenia i ofiary za grzech nie upodobałyć się.

10:7  Tedym rzekł: Oto idę (na początku księgi napisano o mnie), abym czynił, o Boże! wolę twoję;

10:8  Powiedziawszy wyżej: Żeś ofiary i obiaty, i całopalenia za grzech nie chciał, ani sobie upodobał, (które według zakonu bywają ofiarowane).

10:9  Tedy rzekł: Oto idę, abym czynił, o Boże wolę twoję; znosi pierwsze, aby wtóre postanowił.

10:10  Przez którą wolę jesteśmy poświęceni przez ofiarę ciała Jezusa Chrystusa raz uczynioną.

10:11  A wszelkić kapłan stoi na każdy dzień, służbę Bożą odprawując, a jednakież ofiary częstokroć ofiarując, które nigdy grzechów zgładzić nie mogą.

10:12  Lecz ten jednę ofiarę ofiarowawszy za grzechy, na wieki siedzi na prawicy Bożej,

10:13  Na koniec oczekując, ażby położeni byli nieprzyjaciele jego podnóżkiem nóg jego.

10:14  Albowiem jedną ofiarą doskonałymi uczynił na wieki tych, którzy bywają poświęceni.

10:15  A świadczy nam to i sam Duch Święty; albowiem powiedziawszy pierwej:

10:16  Toć jest przymierze, które postanowię z nimi po onych dniach, mówi Pan: Dam prawa moje do serca ich, a na myślach ich napiszę je.

10:17  A grzechów ich i nieprawości ich nie wspomnę więcej:

10:18  A gdzieć jest odpuszczenie ich, jużci więcej ofiary nie potrzeba za grzech.

10:19  Mając tedy, bracia! wolność, wnijść do świątnicy przez krew Jezusową,

10:20  (Drogą nową i żywą, którą nam poświęcił przez zasłonę, to jest przez ciało swoje.)

10:21  I kapłana wielkiego nad domem Bożym;

10:22  Przystąpmyż z prawdziwem sercem w zupełności wiary, mając oczyszczone serca od sumienia złego,

10:23  I omyte ciało wodą czystą, trzymajmy wyznanie nadziei niechwiejące się; (boć wierny jest ten, który obiecał;)

10:24  I przypatrujmy się jedni drugim ku pobudzaniu się do miłości i do dobrych uczynków,

10:25  Nie opuszczając społecznego zgromadzenia naszego, jako niektórzy obyczaj mają, ale napominając jedni drugich, a to tem więcej, czem więcej widzicie, iż się on dzień przybliża.

10:26  Albowiem jeźlibyśmy dobrowolnie grzeszyli po wzięciu znajomości prawdy, nie zostawałaby już ofiara za grzechy;

10:27  Ale straszliwe niejakie oczekiwanie sądu i zapalenie ognia, który pożreć ma przeciwników.

10:28  Kto by odrzucił zakon Mojżeszowy, bez miłosierdzia za świadectwem dwóch albo trzech umiera.

10:29  Co się wam zda? Jakoż sroższego karania godzien jest ten, kto by Syna Bożego podeptał i krew przymierza, przez którą był poświęcony, za pospolitą miał, i Ducha łaski zelżył?

10:30  Albowiem znamy tego, który powiedział: Mnie pomsta, Ja oddam, mówi Pan; i zasię: Pan sądzić będzie lud swój.

10:31  Strasznać rzecz jest wpaść w ręce Boga żywego.

10:32  Wspomnijcie na dni pierwsze, w których będąc oświeceni, znosiliście wielki bój utrapienia,

10:33  Lubo to, gdyście byli i urąganiem, i utrapieniem na podziw wystawieni lub też gdyście się stali uczestnikami tych, z którymi się tak obchodzono.

10:34  Albowiemeście i z więzienia mego ze mną utrapieni byli i rozchwycenie majętności waszych przyjęliście z radością, wiedząc, że macie w sobie lepszą majętność w niebie, i trwającą.

10:35  Przetoż nie odrzucajcie ufności waszej, która ma wielką zapłatę.

10:36  Albowiem cierpliwości wam potrzeba, abyście wolę Bożą czyniąc, odnieśli obietnicę.

10:37  Boć jeszcze bardzo, bardzo maluczko, a oto ten, który ma przyjść, przyjdzie, a nie omieszka.

10:38  A sprawiedliwy z wiary żyć będzie; a jeźliby się kto schraniał, nie kocha się w nim dusza moja.

10:39  Lecz my nie jesteśmy z tych, którzy się schraniają ku zginieniu, ale z tych, którzy wierzą ku pozyskaniu duszy.