PolUGdanska - Job - 19

19:1  Wtedy Hiob odpowiedział:

19:2  Jak długo będziecie dręczyć moją duszę i miażdżyć mnie słowami?

19:3  Już dziesięć razy znieważyliście mnie. Nie wstyd wam, że tak się znęcacie nade mną?

19:4  A niech tak będzie, że zbłądziłem, błąd zostaje po mojej stronie.

19:5  A jeśli rzeczywiście chcecie się wynosić nade mną i dowodzić mi mojej hańby;

19:6  Wiedzcie, że to Bóg mnie powalił i swoją siecią mnie otoczył.

19:7  Oto wołam o krzywdę, ale nikt nie słucha; krzyczę, ale nie ma sądu.

19:8  Zagrodził mi drogę, abym nie mógł przejść, i na moich ścieżkach rozpostarł ciemność.

19:9  Odarł mnie z mojej chwały i zdjął koronę z mojej głowy.

19:10  Zniszczył mnie ze wszystkich stron i ginę; moją nadzieję wyrwał jak drzewo.

19:11  Zapłonął przeciwko mnie swoim gniewem i uważa mnie za swego wroga.

19:12  Przyszły razem jego oddziały, utorowały przeciw mnie swoją drogę i rozbiły obóz dokoła mojego namiotu.

19:13  Moich braci oddalił ode mnie, a moi znajomi ode mnie stronią.

19:14  Opuścili mnie moi bliscy, a moi przyjaciele o mnie zapomnieli.

19:15  Przebywający w moim domu i moje służące uważają mnie za obcego. Stałem się cudzoziemcem w ich oczach.

19:16  Wołałem na swego sługę, ale on się nie odzywa, chociaż go błagam swoimi ustami.

19:17  Moim oddechem brzydzi się moja żona, choć błagam ze względu na synów z mojego ciała.

19:18  Nawet małe dzieci mną gardzą; gdy powstaję, urągają mi.

19:19  Brzydzą się mną wszyscy moi najbliżsi; ci, których kocham, stanęli przeciw mnie.

19:20  Moje kości przylgnęły do mojej skóry i do mego ciała; pozostała tylko skóra wokół zębów.

19:21  Zlitujcie się nade mną, zlitujcie się nade mną, moi przyjaciele, bo ręka Boża mnie dotknęła.

19:22  Czemu mnie prześladujecie jak Bóg? Czy nie dość wam mojego ciała?

19:23  Oby teraz zostały zapisane moje słowa! Oby je w księdze utrwalono!

19:24  Oby rylcem z żelaza i ołowiem zostały na wieczną pamiątkę wyryte na skale!

19:25  Wiem bowiem, że mój Odkupiciel żyje i że w ostateczny dzień stanie na ziemi.

19:26  A choć moja skóra się rozłoży, to w swoim ciele ujrzę Boga.

19:27  Ujrzę go ja sam, ujrzą go moje oczy, a nie kto inny, choć moje nerki zniszczały w moim wnętrzu.

19:28  Powinniście mówić: Czemu go prześladujemy? Gdyż we mnie znajduje się korzeń sprawy.

19:29  Wy sami lękajcie się miecza, bo gniew za nieprawość sprowadza miecz, abyście wiedzieli, że jest sąd.