ABPGRK - Mark - 4

4:1  και πάλιν ήρξατο διδάσκειν παρά την θάλασσαν και συνήχθη προς αυτόν όχλος πολύς ώστε αυτόν εμβάντα εις το πλοίον καθήσθαι εν τη θάλασση και πάς ο όχλος προς την θάλασσαν επί της γης ην

4:2  και εδίδασκεν αυτούς εν παραβολαίς πολλά και έλεγεν αυτοίς εν τη διδαχή αυτού

4:3  ακούετε ιδού εξήλθεν ο σπείρων του σπείραι

4:4  και εγένετο εν τω σπείρειν ο μεν έπεσε παρά την οδόν και ήλθε τα πετεινά του ουρανού και κατέφαγεν αυτό

4:5  άλλο δε έπεσεν επί το πετρώδες όπου ουκ είχε γην πολλήν και ευθέως εξανέτειλε διά το μη έχειν βάθος γης

4:6  ηλίου δε ανατείλαντος εκαυματίσθη και διά το μη έχειν ρίζαν εξηράνθη

4:7  και άλλο έπεσεν εις τας ακάνθας και ανέβησαν αι άκανθαι και συνέπνιξαν αυτό και καρπόν ουκ έδωκε

4:8  και άλλο έπεσεν εις την γην την καλήν και εδίδου καρπόν αναβαίνοντα και αυξάνοντα και έφερεν εν τριάκοντα και εν εξήκοντα και εν εκατόν

4:9  και έλεγεν αυτοίς ο έχων ώτα ακούειν ακουέτω

4:10  ότε δε εγένετο καταμόνας ηρώτησαν αυτόν οι περί αυτόν συν τοις δώδεκα την παραβολήν

4:11  και έλεγεν αυτοίς υμίν δέδοται γνώναι το μυστήριον της βασιλείας του θεού εκείνοις δε τοις έξω εν παραβολαίς τα πάντα γίνεται

4:12  ίνα βλέποντες βλέπωσι και μη ίδωσι και ακούοντες ακούωσι και μη συνιώσι μήποτε επιστρέψωσι και αφεθή αυτοίς τα αμαρτήματα

4:13  και λέγει αυτοίς ουκ οίδατε την παραβολήν ταύτην και πως πάσας τας παραβολάς γνώσεσθε

4:14  ο σπείρων τον λόγον σπείρει

4:15  ούτοι δε εισιν οι παρά τη οδόν όπου σπείρεται ο λόγος και όταν ακούσωσιν ευθέως έρχεται ο σατανάς και αίρει τον λόγον τον εσπαρμένον εν ταις καρδίαις αυτών

4:16  και ούτοί εισιν ομοίως οι επί τα πετρώδη σπειρόμενοι οι όταν ακούσωσι τον λόγον ευθέως μετά χαράς λαμβάνουσιν αυτόν

4:17  και ουκ έχουσι ρίζαν εν εαυτοίς αλλά πρόσκαιροί εισιν είτα γενομένης θλίψεως η διωγμού διά τον λόγον ευθέως σκανδαλίζονται

4:18  και ούτοί εισιν οι εις τας ακάνθας σπειρόμενοι οι τον λόγον ακούοντες

4:19  και αι μέριμναι του αιώνος τούτου και η απάτη του πλούτου και αι περί τα λοιπά επιθυμίαι εισπορευόμεναι συμπνίγουσι τον λόγον και άκαρπος γίνεται

4:20  και ούτοί εισιν οι επί την γην την καλήν σπαρέντες οίτινες ακούουσι τον λόγον και παραδέχονται και καρποφορούσιν εν τριάκοντα και εν εξήκοντα και εν εκατόν

4:21  και έλεγεν αυτοίς μήτι ο λύχνος έρχεται ίνα υπό τον μόδιον τεθή η υπό την κλίνην ουχ ίνα επί την λυχνίαν επιτεθή

4:22  ου γαρ εστί τι κρυπτόν ο εάν μη φανερωθή ουδέ εγένετο απόκρυφον αλλ΄ ίνα εις φανερόν έλθη

4:23  ει τις έχει ώτα ακούειν ακουέτω

4:24  και έλεγεν αυτοίς βλέπετε τι ακούετε εν ω μέτρω μετρείτε μετρηθήσεται υμίν και προστεθήσεται υμίν τοις ακούουσιν

4:25  ος γαρ αν έχη δοθήσεται αυτώ και ος ουκ έχει και ο έχει αρθήσεται απ΄ αυτού

4:26  και έλεγεν ούτως εστίν η βασιλεία του θεού ως εάν άνθρωπος βάλη τον σπόρον επί της γης

4:27  και καθεύδη και εγείρηται νύκτα και ημέραν και ο σπόρος βλαστάνη και μηκύνηται ως ουκ οίδεν αυτός

4:28  αυτομάτη γαρ η γη καρποφορεί πρώτον χόρτον είτα στάχυν είτα πλήρη σίτον εν τω στάχυϊ

4:29  όταν δε παραδώ ο καρπός ευθέως αποστέλλει το δρέπανον ότι παρέστηκεν ο θερισμός

4:30  και έλεγε τίνι ομοιώσωμεν την βασιλείαν του θεού η εν ποία παραβολή παραβάλωμεν αυτήν

4:31  ως κόκκω σινάπεως ος όταν σπαρή επί της γης μικρότερος πάντων των σπερμάτων εστί των επί της γης

4:32  και όταν σπαρή αναβαίνει και γίνεται πάντων των λαχάνων μείζων και ποιεί κλάδους μεγάλους ώστε δύνασθαι υπό την σκιάν αυτού τα πετεινά του ουρανού κατασκηνούν

4:33  και τοιαύταις παραβολαίς πολλαίς ελάλει αυτοίς τον λόγον καθώς ηδύναντο ακούειν

4:34  χωρίς δε παραβολής ουκ ελάλει αυτοίς κατ΄ ιδίαν δε τοις μαθηταίς αυτού επέλυε πάντα

4:35  και λέγει αυτοίς εν εκείνη τη ημέρα οψίας γενομένης διέλθωμεν εις το πέραν

4:36  και αφέντες τον όχλον παραλαμβάνουσιν αυτόν ως ην εν τω πλοίω και άλλα δε πλοιάρια ην μετ΄ αυτού

4:37  και γίνεται λαίλαψ ανέμου μεγάλη τα δε κύματα επέβαλλεν εις το πλοίον ώστε αυτό ήδη γεμίζεσθαι

4:38  και ην αυτός επί τη πρύμνη επί το προσκεφάλαιον καθεύδων και διεγείρουσιν αυτόν και λέγουσιν αυτώ διδάσκαλε ου μέλει σοι ότι απολλύμεθα

4:39  και διεγερθείς επετίμησεν τω ανέμω και είπε τη θαλάσση σιώπα πεφίμωσο και εκόπασεν ο άνεμος και εγένετο γαλήνη μεγάλη

4:40  και είπεν αυτοίς τι δειλοί εστε ούτω πως ουκ έχετε πίστιν

4:41  και εφοβήθησαν φόβον μέγαν και έλεγον προς αλλήλους τις άρα ούτός εστιν ότι και ο άνεμος και η θάλασσα υπακούουσιν αυτώ