NorSMB - Matthew - 17

17:1  Seks dagar etter tok Jesus Peter og Jakob og Johannes, bror hans, med seg upp på eit høgt fjell, og der var dei åleine.

17:2  Då vart han forklåra for augo deira: andlitet hans skein som soli, og klædi var kvite som ljoset.

17:3  Og best det var, fekk dei sjå Moses og Elia; dei stod og tala med honom.

17:4  Då tok Peter til ords og sagde til Jesus: «Herre, det er godt at me er her! Vil du, so skal eg gjera tri hyttor her, ei åt deg, og ei åt Moses, og ei åt Elia.»

17:5  Fyrr han hadde tala ut, kom det ei ljos sky og skygde yver deim, og or skyi kom det ei røyst som sagde: «Dette er son min, han som eg elskar, han som eg hev hugnad i. Høyr på honom!»

17:6  Då læresveinarne høyrde det, kasta dei seg å gruve og var ovleg rædde.

17:7  Jesus gjekk burt åt deim og tok i deim og sagde: «Reis dykk upp, og ver ikkje rædde!»

17:8  Men då dei såg upp, vart dei ’kje vare nokon utan Jesus åleine.

17:9  So gjekk dei ned av fjellet, og Jesus sagde til deim: «Tala ikkje til nokon um den syni de hev havt, fyrr Menneskjesonen hev stade upp frå dei daude!»

17:10  Då spurde læresveinarne: «Kvi segjer då dei skriftlærde at fyrst lyt Elia koma?»

17:11  Han svara: «Elia kjem nok, og skal setja alt i rett lag att,

17:12  men eg segjer dykk: Elia er alt komen, og dei kjendest ikkje ved honom, men for åt med honom som dei vilde; like eins kjem dei til å fara med Menneskjesonen.»

17:13  Då skyna dei at det var Johannes døyparen han tala til deim um.

17:14  Då dei hadde nått fram til folket, kom det ein mann og fall på kne for honom og sagde:

17:15  «Herre, gjer sælebot på son min! Han hev nedfallsotti og lid mykje vondt; tidt fell han i elden, og tidt i vatnet.

17:16  Eg hev vore til læresveinarne dine med honom, men dei kunde ikkje gjera honom god att.»

17:17  Då tok Jesus til ords og sagde: «Å, du vantrune og rangsnudde ætt! Kor lenge skal eg vera hjå dykk? Kor lenge skal eg tola dykk? Kom hit til meg med honom!»

17:18  So tala Jesus strengt til honom; då for den vonde åndi utor guten, og han vart god att i same stundi.

17:19  Då Jesus hadde vorte åleine, kom læresveinarne til honom og sagde: «Kvi kunde ikkje me driva den åndi ut?»

17:20  «Av di de er so vantrune,» svara han; «for det segjer eg dykk for sant: Hev de tru, um ho ikkje er større enn eit senapskorn, so kann de segja til dette fjellet: «Flyt deg herifrå og dit!» - då skal det flytja seg, og ingen ting skal vera umogeleg for dykk.

17:21  Men dette slaget gjeng ikkje ut, utan med bøn og fasta.»

17:22  Med dei ferdast kring i Galilæa, sagde Jesus til deim: «Menneskjesonen skal gjevast yver i menneskjehender,

17:23  og dei skal drepa honom, men tridje dagen skal han standa upp att.» Då vart dei ovleg sorgfulle.

17:24  Då dei var komne til Kapernaum, kom dei som kravde inn tempelskatten, til Peter og sagde: «Legg ikkje meisteren dykkar skatt til templet?»

17:25  «Jau,» segjer han. So gjekk han inn i huset, og fyrr han fekk sagt noko, spurde Jesus: «Kva meiner du, Simon? Kven tek kongarne på jordi toll eller skatt av - av borni sine eller av framande?»

17:26  «Av framande,» svara Peter. «So er borni skattefrie då,» sagde Jesus.

17:27  «Men me vil ikkje arga deim - gakk ned til sjøen og kasta ut kroken, og grip den fyrste fisken som kjem upp! Når du so opnar gapet på honom, skal du finna ein stater; tak den og gjev deim for meg og deg!»