NorSMB - Matthew - 22

22:1  So tok Jesus til ords att og sagde dei ei onnor likning:

22:2  «Himmelriket kann liknast med ein konge som gjorde bryllaup åt son sin.

22:3  Han sende ut sveinarne sine, og kalla deim som var bedne til bryllaups; men dei vilde ikkje koma.

22:4  So sende han andre sveinar og sagde: «Seg til deim som er bedne: «No hev eg stelt til bryllaupsmaten; uksane mine og gjødfeet er slagta, og alt er ferdigt. Kom no til bryllaups!»»

22:5  Men dei brydde seg ikkje um det; ein gjekk ut på åkeren sin og ein annan til krambudi si;

22:6  og dei hine greip sveinarne hans, og skamførde deim og drap deim.

22:7  Då vart kongen harm. Han sende ut herarne sine og gjorde ende på dråpsmennerne og brende upp byen deira.

22:8  So sagde han til sveinarne sine: «Alt er ferdigt til bryllaupet, men dei bedne var ikkje verde det.

22:9  Gakk no ut på vegar og vegskil og bed til bryllaups alle deim de finn!»

22:10  So gjekk sveinarne ut på vegarne og bad i hop alle dei fann, både vonde og gode, og bryllaups-stova vart full av gjester.

22:11  Då so kongen kom inn og vilde sjå gjesterne, vart han var ein som ikkje var bryllaupsklædd.

22:12  Han segjer til honom: «Kjære, korleis hev du kome inn her og er ikkje bryllaupsklædd?» Men han kunde ingen ting svara.

22:13  Då sagde kongen til bordsveinarne: «Bitt hender og føter på honom, og kasta honom ut i myrkret utanfor, der dei græt og skjer tenner!»

22:14  For mange er kalla, men få er utvalde.»

22:15  Då gjekk farisæarane burt og lagde råd um korleis dei skulde få fanga honom i ord.

22:16  Dei sende læresveinarne sine til honom i lag med Herodes-mennerne og let deim segja: «Meister, me veit du er ærleg, og det er sanning det du lærer oss um Guds veg, og du bryr deg ikkje um nokon; for du gjer ikkje skil på folk.

22:17  Seg oss no: Kva meiner du? Er det rett å svara skatt til keisaren, eller er det ikkje?»

22:18  Men Jesus skyna den vonde meiningi deira og sagde: «Kvi freistar de meg, hyklarar?

22:19  Lat meg sjå skattemynti!» So flidde dei honom ein sylvpening.

22:20  «Kva er dette for eit bilæte og namn?» spurde han.

22:21  «Det er keisarens,» svara dei. Då sagde han til deim: «So gjev keisaren det som keisarens er, og Gud det som Guds er!»

22:22  Då dei høyrde det, undra dei seg og gjekk burt ifrå honom.

22:23  Same dagen kom det nokre sadducæarar til honom - det er dei som segjer at det ikkje er nokor uppstoda - dei sette fram eit spursmål for honom og sagde:

22:24  «Meister, Moses hev sagt: «Når ein mann døyr barnlaus, so skal bror hans gifta seg med enkja og halda uppe ætti åt bror sin.»

22:25  No var det sju brør hjå oss. Den eine gifte seg, og døydde; han hadde ikkje born, og let etter seg kona si til broren.

22:26  Like eins den andre og den tridje, radt til den sjuande.

22:27  Etter deim alle døydde kona.

22:28  Kven av dei sju skal no ho høyra til i eit anna liv? For dei hev havt henne alle.»

22:29  Jesus svara: «De fer vilt, av di de ikkje kjenner skrifterne og ikkje Guds magt.

22:30  For i eit anna liv er det ingen som gifter seg eller vert burtgift; dei er som Guds englar i himmelen.

22:31  Men at dei avlidne skal standa upp att, hev de ’kje lese kva Gud hev tala til dykk um det, når han segjer:

22:32  «Eg er Abrahams Gud og Isaks Gud og Jakobs Gud?» Og han er ikkje Gud for dei daude, men for dei livande.»

22:33  Då folket høyrde det, vart dei reint upp i under yver læra hans.

22:34  So snøgt som farisæarane fekk høyra at han hadde målbunde sadducæarane, samla dei seg kringum honom,

22:35  og ein av deim, som var kunnig i lovi, vilde freista honom og spurde:

22:36  «Meister, kva bod er det største i lovi?»

22:37  Han svara: «»Du skal elska Herren, din Gud, av alt ditt hjarta og av all din hug og av alt ditt vit!»

22:38  Det er det største og fyrste bodet.

22:39  Men det er eit anna som likjest det, og det er: «Du skal elska næsten din som deg sjølv!»

22:40  På desse tvo bodi kviler heile lovi og profetarne.»

22:41  Med farisæarane var samla, spurde Jesus deim åt:

22:42  «Kva trur de um Messias? Kven er han son åt?» «Åt David,» svara dei.

22:43  Då sagde han: «Korleis kann då David i Anden kalla honom herre, når han segjer:

22:44  «Herren sagde til herren min: «Sit ved høgre handi mi, til eg dine fiendar fær for dine føter lagt!»»

22:45  Kallar no David honom herre, korleis kann han då vera son hans?»

22:46  Men ingen kunde svara honom eit ord. Og ingen torde etter den dag koma med fleire spursmål til honom.