FarHezareNoh - Romans - 3

3:1  پس مزیّت یهودی بودن چیست و ختنه را چه ارزشی است؟

3:2  بسیار از هر لحاظ. نخست آنکه کلام خدا بدیشان به امانت سپرده شده است.

3:3  امّا اگر برخی از آنان امین نبودند، چه باید گفت؟ آیا امین نبودن آنها، امانت خدا را باطل می‌سازد؟

3:4  به هیچ روی! حتی اگر همة انسانها دروغگو باشند، خدا راستگو است! چنانکه نوشته شده است: «تا حقانیت تو در آنچه گفته‌ای ثابت گردد و در محاکمه خود غالب آیی.»

3:5  امّا اگر نادرستی ما درستی خدا را بیشتر آشکار می‌سازد، چه باید گفت؟ آیا خدا ظالم است آنگاه که بر ما غضب می‌کند؟ به شیوة انسان سخن می‌گویم.

3:6  به‌‌یقین چنین نیست. وگرنه خدا چگونه می‌توانست دنیا را داوری کند؟

3:7  ممکن است کسی استدلال کند که «اگر با ناراستی من راستی خدا آشکارتر می‌گردد و او بیشتر جلال می‌یابد، دیگر چرا من به‌‌عنوان گناهکار محکوم می‌شوم؟»

3:8  و چرا نگوییم: «بیایید بدی کنیم تا نیکویی حاصل آید»، چنانکه بعضی بر ما افترا زده، ادعا می‌کنند که چنین می‌گوییم؟ محکومیت اینان بس منصفانه است.

3:9  پس چه باید گفت؟ آیا وضع ما بهتر از دیگران است؟ به هیچ روی! زیرا پیشتر ادعا وارد آوردیم که یهود و یونانی هر دو زیر سلطة گناهند.

3:10  چنانکه نوشته شده است: «هیچ‌کس پارسا نیست، حتی یک نفر.

3:11  هیچ‌کس فهیم نیست، هیچ‌کس در جستجوی خدا نیست.

3:12  همه گمراه گشته‌اند، همه باطل گردیده‌اند. نیکوکاری نیست، حتی یک نفر.»

3:13  «گلوی آنان گوری گشاده است و زبانشان به فریب سخن می‌گوید.» «زهر افعی زیر لبهای ایشان است؛»

3:14  «دهانشان پر از نفرین و تلخی است.»

3:15  «پا‌هایشان به ریختن خون شتابان است؛

3:16  هر کجا که می‌روند، ویرانی و تیره‌بختی بر جای می‌گذارند،

3:17  و طریق صلح و سلامت را نمی‌شناسند.»

3:18  «ترس خدا در چشمانشان نیست.»

3:19  اکنون آگاهیم که آنچه شریعت می‌گوید خطاب به کسانی است که زیر شریعتند تا هر دهانی بسته شود و دنیا به‌تمامی در پیشگاه خدا محکوم شناخته شود.

3:20  زیرا هیچ بشری با به‌‌جا آوردن اعمال شریعت، در نظر خدا پارسا شمرده نمی‌شود، بلکه شریعت تنها گناه را به ما می‌شناساند.

3:21  امّا اکنون جدا از شریعت، آن پارسایی که از خداست به‌‌ظهور رسیده است، چنانکه شریعت و پیامبران بر آن گواهی می‌دهند.

3:22  این پارسایی از خدا و بر پایة ایمان به عیسی مسیح است و نصیب همة کسانی می‌شود که ایمان می‌آورند. در این‌‌باره هیچ تفاوتی نیست.

3:23  زیرا همه گناه کرده‌اند و از جلال خدا محرومند.

3:24  امّا به فیض او و به‌‌واسطة آن بهای رهایی که در مسیحْ عیسی است، برایگان پارسا شمرده می‌شوند.

3:25  خدا او را چون کفّارة گناهان عرضه داشت، کفّاره‌ای که توسط خون او و از راه ایمان حاصل می‌شود. او این را برای نشان دادن عدالت خود انجام داد، زیرا در تحمل الهی خویش، از گناهانی که پیشتر صورت گرفته بود، چشم پوشیده بود.

3:26  او چنین کرد تا عدالت خود را در زمان حاضر ثابت کند، و تا خودْ عادل باشد و کسی را نیز که به عیسی ایمان دارد، پارسا بشمارد.

3:27  پس دیگر جای فخر کجاست؟ وجود ندارد! بر چه پایه‌ای؟ بر پایة شریعتِ اعمال؟ نه، بلکه بر پایة قانون ایمان.

3:28  زیرا ما بر این اعتقادیم که انسان از راه ایمان و بدون انجام اعمال شریعت، پارسا شمرده می‌شود.

3:29  آیا خدا فقط خدای یهودیان است؟ آیا خدای غیریهودیان نیست؟ البته که او خدای غیریهودیان نیز هست.

3:30  زیرا تنها یک خدا وجود دارد، و این خدا ختنه‌شدگان را بر پایة ایمان و ختنه‌ناشدگان را نیز بر پایة همان ایمان، پارسا خواهد شمرد.

3:31  پس آیا شریعت را با این ایمان باطل می‌سازیم؟ هرگز! بلکه آن را استوار می‌گردانیم.