NorSMB - Ephesians - 4

4:1  Eg legg dykk då på hjarta, eg den bundne i Herren, at de må ferdast so som verdigt er for det kallet som de vart kalla med,

4:2  med all audmykt og spaklynde, med langmod, so de toler kvarandre i kjærleik

4:3  og legg vinn på å halda Andens einskap i fredsens samband:

4:4  Ein likam og ein Ande, liksom de og er kalla med ei von i dykkar kall,

4:5  ein Herre, ei tru, ein dåp,

4:6  ein Gud og Fader til alle, han som er yver alle og gjenom alle og i alle.

4:7  Men kvar og ein av oss hev fenge nåden etter det målet som Kristi gåva vert mælt med.

4:8  Difor segjer Skrifti: «Han for upp i det høge og førde burt fangar og gav menneski gåvor.»

4:9  Men det at han for upp, kva er det, utan at han og fyrst for ned til lægderne på jordi?

4:10  Han som for ned, han er den same som for upp yver alle himlar, for at han skulde fylla alt.

4:11  Og det er han som gav oss sume til apostlar, sume til profetar, sume til evangelistar, sume til hyrdingar og lærarar,

4:12  so dei heilage kunde verta fullt tilbudde til å gjera tenesta, til å byggja upp Kristi likam,

4:13  til dess me alle saman når fram til einskapen i trui og i kjennskapen til Guds Son, til mogen manndom, til aldersmålet for Kristi fylla,

4:14  so me ikkje lenger skal vera umynduge og lata oss kasta og driva um av kvar lærdoms vind ved meinspel av menneski, ved sløgd i illråder som dei villfarande finn på,

4:15  men at me, true mot sanningi i kjærleik, i alle måtar skal veksa upp til honom som er hovudet, Kristus,

4:16  so heile likamen, samanknytt og samanfest ved kvart band som han gjev, veks sin vokster som likam ut ifrå honom til si uppbyggjing i kjærleik, alt etter den verksemd som er tilmælt kvar lem.

4:17  Dette segjer eg då og vitnar i Herren, at de ikkje lenger må ferdast som heidningarne ferdast i sin hugs fåfengd,

4:18  formyrkte i sin tanke, framande vortne for Guds liv ved den vankunna som er i deim for deira forherde hjarto skuld,

4:19  med di dei hev vorte tykkjelause og hev gjeve seg til ulivnad, til all ureinskaps gjerd med havesykja.

4:20  Men de hev ikkje lært soleis um Kristus,

4:21  um de elles hev høyrt um honom og er upplærde i honom, so som sanning er i Jesus:

4:22  at de etter dykkar fyrre livsferd skal leggja av det gamle menneskje, som vert tynt ved dei dårande lyster,

4:23  men verta uppnya ved Anden i dykkar hug

4:24  og klæda dykk i det nye menneskje, som er skapt etter Gud med den rettferd og heilagdom som sanningi verkar.

4:25  Legg difor av lygni og tala sanning kvar med sin næste, av di me er kvarannans lemer.

4:26  Vert de vreide, so synda ikkje! Lat ikkje soli ganga ned yver dykkar harm!

4:27  Og gjev ikkje djevelen rom!

4:28  Den som stal, stele ikkje lenger, men arbeide heller og gjere noko godt med sine hender, so han kann hava noko å gjeva til dei trengande.

4:29  Ingen roten tale koma ut or dykkar munn, men slik tale som er god til naudsynleg uppbyggjing, so det må vera til gagn for deim som høyrer på,

4:30  og gjer ikkje Guds Heilage Ande sorg, han som de hev fenge til innsigle til utløysingsdagen!

4:31  All illska og villska og vreide og skriking og spotting vere langt ifrå dykk liksom all vondskap!

4:32  Men ver gode mot kvarandre, miskunnsame, so de tilgjev kvarandre, liksom og Gud hev tilgjeve dykk i Kristus.