UyCyr - Genesis - 3

3:1  Илан Пәрвәрдигар Худа яратқан һайванларниң ичидә әң һели­гәри еди. У аялдин: — Худа бағдики һәр қандақ дәрәқниң мевисини йейишиңларни расттинла мәнъий қилдиму? — дәп сориди.

3:2  Аял: — Бағдики дәрәқләрниң мевилирини йесәк болиду.

3:3  Пәқәт бағниң оттурисидики дәрәқниң мевисини йесәк болмайду. Худа бизниң бу дәрәқниң мевисини йейишимизни, һәтта униңға қол тәккүзүшимиз­ниму мәнъий қилди. Әгәр бу ишни қилсақ, өлимиз,—дәп җавап бәрди.

3:4  Илан аялға җававән мундақ деди: — Ялған! Һәргиз өлмәйсиләр!

3:5  Худа силәрниң уни йесәңлар, көзүң­ларниң ечилип, Өзигә охшаш яхши билән яманни билидиған болуп қалидиғанлиғиңларни билиду.

3:6  Аял бу дәрәқниң мевисиниң чирайлиқ вә шерин екәнлигини көрүп, уни йесә қанчилик әқиллиқ болуп кетидиғанлиғини ойлап, мевидин үзүп йеди вә уни йенида турған еригиму бәрди. Уму йеди.

3:7  Улар мевини йейиши биләнла көзлири ечилип, өзлириниң ялиңачлиғини билип номус қилишти. Шуңа улар әнҗир йопурмақ­лирини бир-биригә четип, бәдәнлирини йепивелишти.

3:8  Шу күнниң салқин чүшкән вақтида, улар Пәрвәрдигар Худаниң бағда меңип жүргән тивишини аңлап, дәрәқзарлиқниң арисиға йошурунувелишти.

3:9  Лекин Пәрвәрдигар Худа Адәм атиға: — Сән қәйәрдә? — дәп вақириди.

3:10  Адәм ата: — Мән Сениң бағда меңип жүргәнлигиңни аңлап, ялиңачлиғимдин номус қилип, Сениңдин қорқуп йошурунувалдим, — дәп җавап бәрди.

3:11  Худа униңдин: — Ялиңачлиғиңни саңа ким ейтти? Яки Мән йемә дегән мевини йедиңму? — дәп сориди.

3:12  Адәм ата: — Сән маңа һәмра болсун дәп бәргән аял у мевидин маңа бәргән еди. Шуниң үчүн йедим, — дәп җавап бәрди.

3:13  Пәрвәрдигар Худа аялдин: — Немә үчүн шундақ қилдиң? — дәп сориди. — Мени илан аздурди, шуңа йедим, — дәп җавап бәрди аял.

3:14  Шуниң билән Пәрвәрдигар Худа иланға: — Бу қилмишиң үчүн җазаға тартилисән! Барлиқ һайванатлар ичидә пәқәт сәнла мону ләнәтләргә қалисән: «Һазирдин башлап йәр беғирлап меңип, Өмүрвайәт топа йәйсән.

3:15  Сени аял билән дүшмән қилимән. Униң әвлади билән сениң әвладиңму Дүшмәнлишип өтиду. Униң Әвлади сениң бешиңни йәнчийду, Сән Униң тапинини чақисән», деди.

3:16  Кейин Пәрвәрдигар Худа аялға: — Һамилдарлиғиңниң азавини һәссиләп ашуримән. Туғутуңниң толғиғиниму көп қилимән. Шундақтиму ериңгә күчлүк иштияқ бағлайсән, у сени башқуриду, — деди.

3:17  Пәрвәрдигар Худа Адәм атиға: — Аялиңниң сөзигә кирип, Мән йейишни мәнъий қилған мевини йегәнлигиң түпәйлидин, йәрму ләнитимгә учриди. Сән әнди өмүрвайәт җапалиқ ишләш биләнла озуқлинисән.

3:18  Йәрдин тикән вә қамқақ үниду, сән болсаң йәрдики зираәтләрни йәйсән.

3:19  Баш-көзүң тәргә чөмгәндила тойғидәк бир нәрсә йәләләйсән, таки өлүп топиға айлинип кәткичә иштин баш көтирәлмәйсән. Топидин яритилдиң, шуңа йәнә топиға қайтисән! — деди.

3:20  Адәм ата аялиға Һава дегән исимни қойди, чүнки у инсанларниң аниси еди.

3:21  Пәрвәрдигар Худа Адәм ата билән униң аялиға һайван­ниң терисидин кийим қилип, кийдүрүп қойди.

3:22  Андин Пәрвәрдигар Худа мундақ деди: — Адәм ата Бизгә охшаш яхши билән яманни билидиған болуп қалди. Әнди униң «Һаятлиқ беридиған дәрәқниң» мевисини йәп қоюшидин сақлинишимиз керәк. Болмиса, у мәңгү яшайду!

3:23  Шуниң билән Пәрвәрдигар Худа уларни Ерәм бағдин қоғлап чиқирип, йәргә, йәни өзлири әсли яритилған топиға ишләйдиған қилип қойди.

3:24  Андин Худа Адәм атини һаятлиқ беридиған дәрәққә йеқинлашмисун дәп, Ерәм бағниң шәриқ тәрипигә «керуб» дәп атилидиған мәхлуқларни вә биси от чечип, у ян бу ян қозғилип ялтирап туридиған бир қилични орунлаштурди.