UyCyr - Genesis - 48

48:1  Бир мәзгилдин кейин Йүсүпкә атисиниң ағрип қалғанлиғи тоғрисидики хәвәр йәтти. Шуңа Йүсүп икки оғли Манассә билән Әфраимни елип, атисиниң йениға барди.

48:2  Яқуп оғли Йүсүпниң кәлгәнлигини аңлап, ятқан орнидин күчиниң баричә күчәп туруп, аран олтарди.

48:3  Яқуп Йүсүпкә: — Һәммигә қадир Худа Қанандики Луз дегән йәрдә маңа көрүнүп, маңа бәхит ата қилған еди.

48:4  У маңа: «Мән сениң әвлатлириңни көпәйтип, уларни нурғун милләт қилимән вә бу зиминни сениң әвлатлириңға мәңгү зиминлиққа беримән» дегән еди, — деди.

48:5  Яқуп йәнә: — Әй Йүсүп, мән Мисирға кәлмәй туруп, сән бу йәрдә икки оғул тепипсән. Бу икки оғул, йәни Әфраим билән Манассә, Рубен билән Шимонға охшаш мениң оғуллирим һесаплансун.

48:6  Башқа бала тапсаң, өзәңниң болсун. Улар кәлгүсидә мирасхорлуқ қилидиған йәр Әфраим билән Манассәниң зимини ичидә болсун.

48:7  Бундақ қилишим­дики мәхсәт, анаң Раһиләниң сәвәвидиндур. Мән Паддан-Аррамдин қайтип кәлгинимдә, анаң Қанан районидики Әфратаға баридиған йол бойида мени һәсрәттә қалдуруп вапат болди. Мән уни шу йәрдила дәпнә қилған едим, — деди. (Әфрата һазир Бәйтләһәм дәп атилиду.)

48:8  Исраил Йүсүпниң оғуллирини көрүп: — Бу балилар ким? — дәп сориди.

48:9  Йүсүп: — Мениң оғуллирим. Мән Мисирға кәлгәндин кейин, Худа маңа бәргән балилар, — дәп җавап бәрди. Исраил йәнә: — Уларни йенимға әкәл, уларға дуа қилай, — деди.

48:10  Исраил қерип кәткәнлиги үчүн, көзи торлишип, яхши көрмәтти. Йүсүп балилирини униң алдиға елип кәлди. Исраил уларни қучақлап, сөйүп қоюп,

48:11  Йүсүпкә: — Әсли сени қайта көримән, дәп ойлимиған едим. Мана әнди Худа маңа сениң оғуллириңниму көрсәтти! — деди.

48:12  Йүсүп Исраилниң тизидин икки оғлини йәргә чүширип, өзи атисиниң алдида беши йәргә тәккидәк егип тазим қилди.

48:13  Йүсүп Әфраимни Исраилниң сол йениға, Манассәни оң йениға турғузди.

48:14  Лекин Исраил икки қолини алмаштуруп, оң қолини кичик нәвриси Әфраимниң бешиға, сол қолини чоң нәвриси Манассәниң бешиға қоюп,

48:15  Йүсүпкә бәхит тиләп, мундақ дуа қилди: «Бовилирим Ибраһим билән Исһақ йеқин әгәшкән Худа Бу икки нәврәмни бәхитлик қилғай. Мени бүгүнгичә йетәкләп кәлгән Худа Уларға бәхит ата қилғай.

48:16  Мени пүтүн бала-қазалардин қутқузған периштә Уларға бәхит ата қилғай. Мениң намим, ата-бовам Ибраһим билән Исһақниң нами Бу балилар арқилиқ мәңгү давамлашқай. Улар нурғун әвлатлиқ болуп, йәр йүзидә гүлләп яшниғай».

48:17  Йүсүп атисиниң оң қолини Әфраимниң бешиға қойғинини көрүп, көңлидә нарази болған еди. Шуңа у атисиниң оң қолини Әфраимниң бешидин Манассәниң бешиға йөткәп қоймақчи болуп,

48:18  атисиға: — Ата, бу ишиңиз тоғра болмиди, чоңи бу. Оң қолуңизни униң бешиға қойғайсиз! — деди.

48:19  Атиси рәт қилип: — Әй оғлум, билимән, билимән. Манассәниң әвлатлириму чоң хәлиқ болиду, лекин иниси униңдинму күчлүк болиду. Инисиниң әвлатлири ронақ тапқан көп хил хәлиқләргә айлиниду! — деди.

48:20  У күни Исраил уларға бәхит тиләп, мундақ дуа қилди: «Кәлгүсидә Исраилниң әвлатлири кишиләргә хәйирлик дуа қилғанда, мундақ десун: ‹ Худа силәрни Әфраим билән Манассәгә охшаш бәхитлик қилғай! › » Шундақ қилип, Яқуп Әфраимни униң акиси Манассәдин жуқури орунға қойди.

48:21  Кейин Исраил Йүсүпкә: — Мениң аләмдин өтүшүмгә аз қалғанлиғини билисән, лекин Худа җәзмән силәргә яр болуп, силәрни ата-бовилириңларниң зиминиға қайтуруп кетиду.

48:22  Мән саңа қериндашлириңға қариғанда, бир һәссә артуқ зимин беримән. У йәрни мән аморларниң қолидин қилич вә оқ-ярим билән тартивалған едим, — деди.