WelBeiblNet - Job - 14

14:1  Byr ydy bywyd dyn, wedi'i eni o wraig, ac mae ei ddyddiau yn llawn trafferthion.

14:2  Mae'n blodeuo ac yna'n gwywo; mae'n diflannu fel cysgod, a byth yn aros.

14:3  Ai ar un felly wyt ti'n syllu? Wyt ti am fy rhoi i ar brawf?

14:4  Pwy all wneud yr aflan yn lân? Does neb!

14:5  Mae dyddiau rhywun wedi'u rhifo; ti'n gwybod faint o fisoedd fydd e'n byw ac wedi gosod ffin fydd e byth yn ei chroesi.

14:6  Edrych i ffwrdd a gad lonydd iddo, fel gwas cyflog wedi gorffen ei waith.

14:7  Mae gobaith i goeden dyfu eto ar ôl cael ei thorri i lawr. Fydd ei blagur newydd ddim yn methu.

14:8  Er bod ei gwreiddiau'n hen yn y pridd, a'i boncyff wedi dechrau pydru,

14:9  mae'n synhwyro dŵr ac yn blaguro eto, a'i brigau'n tyfu fel petai newydd ei phlannu.

14:10  Ond mae'r dyn cryfaf yn marw heb gryfder; mae'n anadlu am y tro olaf, ac mae wedi mynd.

14:11  Fel dŵr yn diflannu o lyn, neu afon yn llifo i ffwrdd ac yn sychu.

14:12  Mae pobl feidrol yn gorwedd a byth yn codi; fydd dim deffro na chodi o'u cwsg tra bydd yr awyr yn dal i fod.

14:13  O na fyddet ti'n fy nghuddio'n saff yn y bedd, a'm cadw o'r golwg nes i dy ddigofaint fynd heibio; yna gosod amser penodol i'm cofio i eto.

14:14  Ar ôl i rywun farw, fydd e'n cael byw eto? Ar hyd fy mywyd caled byddwn i'n disgwyl i rywun ddod i'm rhyddhau.

14:15  Byddet ti'n galw, a byddwn innau'n dod; byddet yn hiraethu am waith dy ddwylo.

14:16  Byddet ti'n gofalu amdana i bob cam, heb wylio am fy mhechod o hyd.

14:17  Byddai pob trosedd o'r golwg mewn bag wedi'i selio, a'm pechod wedi'i guddio dan orchudd.

14:18  Ond na, fel mae mynyddoedd yn cael eu herydu, a chreigiau yn syrthio o'u lle;

14:19  neu fel mae dŵr yn gwneud carreg yn llyfn, a glaw trwm yn golchi ymaith bridd y ddaear; dyna sut rwyt ti'n lladd gobaith rhywun.

14:20  Ti'n ei drechu'n llwyr – mae ar ben arno! Rwyt yn ei anffurfio ac yn ei anfon i ffwrdd.

14:21  Fydd e ddim yn gwybod os bydd ei feibion yn cael anrhydedd; nac yn ymwybodol os cân nhw eu bychanu.

14:22  Dydy e'n teimlo dim ond ei boen ei hun ac yn poeni dim am neb arall.”