PolUGdanska - Job - 20

20:1  Wtedy Sofar z Naama odpowiedział:

20:2  Dlatego moje myśli skłaniają mnie do odpowiedzi i z tego powodu mówię pośpiesznie.

20:3  Słuchałem obraźliwego upomnienia i duch mojego zrozumienia podsuwa mi odpowiedź:

20:4  Czy nie wiesz, że od wieków, odkąd człowieka postawiono na ziemi;

20:5  Radość niegodziwych jest krótka, a wesołość obłudnika trwa okamgnienie?

20:6  Choćby jego wyniosłość sięgała aż do niebios, a jego głowa – do obłoków;

20:7  To jednak zginie on na wieki jak jego własny gnój, a ci, którzy go widzieli, powiedzą: Gdzie on się podział?

20:8  Uleci jak sen i nie znajdą go; ucieknie jak nocne widzenie.

20:9  Oko, które go widziało, nie zobaczy go więcej, i już nie ujrzy go jego miejsce.

20:10  Jego synowie będą się korzyć przed ubogim, jego ręce zwrócą swe bogactwo.

20:11  Jego kości są pełne grzechów jego młodości, razem z nim spoczną w prochu.

20:12  A choć zło jest słodkie w jego ustach i zataja je pod swoim językiem;

20:13  Chociaż rozkoszuje się nim i nie opuszcza go, zatrzymując je na swoim podniebieniu;

20:14  To jednak jego pokarm we wnętrznościach przemienia się, staje się żółcią żmii w jego wnętrzu.

20:15  Połknął bogactwa i zwróci je; Bóg je wyrzuci z jego brzucha.

20:16  Będzie ssał jad żmii, zabije go język węża.

20:17  Nie zobaczy rzek, potoków, strumieni miodu ani masła.

20:18  Zwróci swój zysk i nie połknie go; i choć znowu zdobędzie wielki majątek, nie ucieszy się z niego.

20:19  Bo uciskał i opuszczał ubogich, przemocą zabrał dom, którego nie zbudował.

20:20  Dlatego nie zazna pokoju w swoim wnętrzu, nie zatrzyma tego, czego pragnął.

20:21  Z jego pokarmów nic nie zostanie, nie rozmnożą się jego dobra.

20:22  Mimo obfitości jego dostatku dosięgnie go bieda. Wszelka ręka nikczemnych uderzy na niego.

20:23  Gdy będzie miał czym napełnić swój brzuch, Bóg ześle na niego zapalczywość swego gniewu, wyleje na niego i na jego pokarmy.

20:24  Gdy będzie uciekał przed żelazną bronią, przebije go łuk spiżowy.

20:25  Wyjęta będzie strzała z grzbietu, a grot przeszyje jego wątrobę; ogarnie go strach.

20:26  Wszelka ciemność zaczai się w jego kryjówkach. Pożre go ogień niewzniecony, a ten, kto pozostał w jego przybytku, będzie udręczony.

20:27  Niebo odkryje jego nieprawość, a ziemia powstanie przeciwko niemu.

20:28  Dobytek jego domu przepadnie, jego dobra rozpłyną się w dniu Bożego gniewu.

20:29  Taki jest dział Boga dla niegodziwego i dziedzictwo przeznaczone mu przez Boga.