VulgHetzenauer - Job - 27

27:1  Addidit quoque Iob, assumens parabolam suam, et dixit:

27:2  Vivit Deus, qui abstulit iudicium meum, et Omnipotens, qui ad amaritudinem adduxit animam meam.

27:3  Quia donec superest halitus in me, et spiritus Dei in naribus meis,

27:4  Non loquentur labia mea iniquitatem, nec lingua mea meditabitur mendacium.

27:5  Absit a me ut iustos vos esse iudicem: donec deficiam, non recedam ab innocentia mea.

27:6  Iustificationem meam, quam cœpi tenere, non deseram: neque enim reprehendit me cor meum in omni vita mea.

27:7  Sit ut impius, inimicus meus: et adversarius meus, quasi iniquus.

27:8  Quæ est enim spes hypocritæ si avare rapiat, et non liberet Deus animam eius?

27:9  Numquid Deus audiet clamorem eius cum venerit super eum angustia?

27:10  Aut poterit in Omnipotente delectari, et invocare Deum omni tempore?

27:11  Docebo vos per manum Dei quæ Omnipotens habeat, nec abscondam.

27:12  Ecce, vos omnes nostis, et quid sine causa vana loquimini?

27:13  Hæc est pars hominis impii apud Deum, et hæreditas violentorum, quam ob Omnipotente suscipient.

27:14  Si multiplicati fuerint filii eius, in gladio erunt, et nepotes eius non saturabuntur pane.

27:15  Qui reliqui fuerint ex eo, sepelientur in interitu, et viduæ illius non plorabunt.

27:16  Si comportaverit quasi terram argentum, et sicut lutum præparaverit vestimenta:

27:17  Præparabit quidem, sed iustus vestietur illis: et argentum innocens dividet.

27:18  Ædificavit sicut tinea domum suam, et sicut custos fecit umbraculum.

27:19  Dives cum dormierit, nihil secum auferet: aperiet oculos suos, et nihil inveniet.

27:20  Apprehendet eum quasi aqua inopia, nocte opprimet eum tempestas.

27:21  Tollet eum ventus urens, et auferet, et velut turbo rapiet eum de loco suo.

27:22  Et mittet super eum, et non parcet: de manu eius fugiens fugiet.

27:23  Stringet super eum manus suas, et sibilabit super illum, intuens locum eius.