PolUGdanska - Matthew - 14

14:1  W tym czasie tetrarcha Herod usłyszał wieść o Jezusie.

14:2  I powiedział swoim sługom: To jest Jan Chrzciciel. On zmartwychwstał i dlatego cuda dokonują się przez niego.

14:3  Herod bowiem schwytał Jana, związał go i wtrącił do więzienia z powodu Herodiady, żony swego brata Filipa.

14:4  Bo Jan mówił mu: Nie wolno ci jej mieć.

14:5  I chciał go zabić, ale bał się ludu, bo uważano go za proroka.

14:6  A gdy obchodzono dzień urodzin Heroda, córka Herodiady tańczyła wśród gości i spodobała się Herodowi.

14:7  Dlatego pod przysięgą obiecał jej dać, o cokolwiek poprosi.

14:8  A ona, namówiona przedtem przez swoją matkę, powiedziała: Daj mi tu na misie głowę Jana Chrzciciela.

14:9  I zasmucił się król, ale ze względu na przysięgę i współbiesiadników kazał jej dać.

14:10  A posławszy kata, ściął Jana w więzieniu.

14:11  I przyniesiono jego głowę na misie, i dano dziewczynie, a ona zaniosła ją swojej matce.

14:12  Potem przyszli jego uczniowie, zabrali ciało i pogrzebali je, a poszedłszy, powiedzieli o tym Jezusowi.

14:13  A Jezus, usłyszawszy to, oddalił się stamtąd łodzią na miejsce odludne, żeby być na osobności. Kiedy ludzie o tym usłyszeli, pieszo poszli za nim z miast.

14:14  Gdy Jezus wyszedł z łodzi, zobaczył wielki tłum, ulitował się nad nimi i uzdrawiał ich chorych.

14:15  A gdy nastał wieczór, podeszli do niego jego uczniowie i powiedzieli: Miejsce to jest puste, a pora już późna. Odpraw tych ludzi, aby poszli do wiosek i kupili sobie żywności.

14:16  Lecz Jezus im odpowiedział: Nie muszą odchodzić, wy dajcie im jeść.

14:17  A oni mu powiedzieli: Nie mamy tu nic prócz pięciu chlebów i dwóch ryb.

14:18  On powiedział: Przynieście mi je tutaj.

14:19  Wtedy nakazał ludziom usiąść na trawie, wziął te pięć chlebów i dwie ryby, a spojrzawszy w niebo, pobłogosławił i łamiąc chleby, dawał uczniom, a uczniowie ludziom.

14:20  I jedli wszyscy do syta. I zebrali z pozostałych kawałków dwanaście pełnych koszy.

14:21  A tych, którzy jedli, było około pięciu tysięcy mężczyzn, nie licząc kobiet i dzieci.

14:22  Zaraz też Jezus przymusił swoich uczniów, aby wsiedli do łodzi i wyprzedzili go na drugi brzeg, a on tymczasem odprawi tłumy.

14:23  A odprawiwszy je, wszedł sam na górę, aby się modlić. A gdy nastał wieczór, nadal był tam sam.

14:24  Łódź tymczasem była już na środku morza, miotana przez fale, bo wiatr był przeciwny.

14:25  Lecz o czwartej straży nocnej przyszedł do nich Jezus, idąc po morzu.

14:26  A uczniowie, gdy ujrzeli go idącego po morzu, przerazili się i powiedzieli: To zjawa! I krzyknęli ze strachu.

14:27  Ale Jezus zaraz do nich powiedział: Ufajcie, to ja jestem! Nie bójcie się!

14:28  Piotr odezwał się do niego: Panie, jeśli to jesteś ty, każ mi przyjść do siebie po wodzie.

14:29  A on powiedział: Przyjdź! I Piotr, wyszedłszy z łodzi, szedł po wodzie, aby przyjść do Jezusa.

14:30  Lecz widząc gwałtowny wiatr, zląkł się, a gdy zaczął tonąć, krzyknął: Panie, ratuj mnie!

14:31  Jezus natychmiast wyciągnął rękę, uchwycił go i powiedział: Człowieku małej wiary, dlaczego zwątpiłeś?

14:32  A gdy wsiedli do łodzi, wiatr się uciszył.

14:33  Ci zaś, którzy byli w łodzi, podeszli i oddali mu pokłon, mówiąc: Naprawdę jesteś Synem Bożym.

14:34  I przeprawiwszy się, przybyli do ziemi Genezaret.

14:35  A ludzie z tamtych okolic, poznawszy go, rozesłali wiadomość po całej okolicy i przyniesiono do niego wszystkich chorych.

14:36  I prosili go, aby mogli dotknąć tylko brzegu jego szaty, a ci, którzy dotknęli, zostali uzdrowieni.