VulgConte - Romans - 11

11:1  Dico ergo: Numquid Deus repulit populum suum? Absit. Nam et ego Israelita sum ex semine Abraham, de tribu Beniamin:

11:2  Non repulit Deus plebem suam, quam præscivit. An nescitis in Elia quid dicit Scriptura: quemadmodum interpellat Deum adversum Israel?

11:3  Domine, Prophetas tuos occiderunt, altaria tua suffoderunt: et ego relictus sum solus, et quærunt animam meam.

11:4  Sed quid dicit illi divinum responsum? Reliqui mihi septem millia virorum, qui non curvaverunt genua ante Baal.

11:5  Sic ergo et in hoc tempore reliquiæ secundum electionem gratiæ salvæ factæ sunt.

11:6  Si autem gratia, iam non ex operibus: alioquin gratia iam non est gratia.

11:7  Quid ergo? quod quærebat Israel, hoc non est consecutus: electio autem consecuta est: ceteri vero excæcati sunt:

11:8  sicut scriptum est: Dedit illis Deus spiritum compunctionis: oculos ut non videant, et aures ut non audiant, usque in hodiernum diem.

11:9  Et David dicit: Fiat mensa eorum in laqueum, et in captionem, et in scandalum, et in retributionem illis.

11:10  Obscurentur oculi eorum ne videant: et dorsum eorum semper incurva.

11:11  Dico ergo: Numquid sic offenderunt ut caderent? Absit. Sed illorum delicto, salus est Gentibus ut illos æmulentur.

11:12  Quod si delictum illorum divitiæ sunt mundi, et diminutio eorum divitiæ Gentium: quanto magis plenitudo eorum?

11:13  Vobis enim dico Gentibus: Quamdiu quidem ego sum Gentium Apostolus, ministerium meum honorificabo,

11:14  si quomodo ad æmulandum provocem carnem meam, et salvos faciam aliquos ex illis.

11:15  Si enim amissio eorum, reconciliatio est mundi: quæ assumptio, nisi vita ex mortuis?

11:16  Quod si delibatio sancta est, et massa: et si radix sancta, et rami.

11:17  Quod si aliqui ex ramis fracti sunt, tu autem cum oleaster esses, insertus es in illis, et socius radicis, et pinguedinis olivæ factus es,

11:18  noli gloriari adversus ramos. Quod si gloriaris: non tu radicem portas, sed radix te.

11:19  Dices ergo: Fracti sunt rami ut ego inserar.

11:20  Bene: propter incredulitatem fracti sunt. Tu autem fide stas: noli altum sapere, sed time.

11:21  Si enim Deus naturalibus ramis non pepercit: ne forte nec tibi parcat.

11:22  Vide ergo bonitatem, et severitatem Dei: in eos quidem, qui ceciderunt, severitatem: in te autem bonitatem Dei, si permanseris in bonitate, alioquin et tu excideris.

11:23  Sed et illi, si non permanserint in incredulitate, inserentur: potens est enim Deus iterum inserere illos.

11:24  Nam si tu ex naturali excisus es oleastro, et contra naturam insertus es in bonam olivam: quanto magis ii, qui secundum naturam, inserentur suæ olivæ?

11:25  Nolo enim vos ignorare fratres mysterium hoc: (ut non sitis vobis ipsis sapientes) quia cæcitas ex parte contigit in Israel, donec plenitudo Gentium intraret,

11:26  et sic omnis Israel salvus fieret, sicut scriptum est: Veniet ex Sion, qui eripiat, et avertat impietatem a Iacob.

11:27  Et hoc illis a me testamentum: cum abstulero peccata eorum.

11:28  Secundum Evangelium quidem, inimici propter vos: secundum electionem autem, charissimi propter patres.

11:29  Sine pœnitentia enim sunt dona, et vocatio Dei.

11:30  Sicut enim aliquando et vos non credidistis Deo, nunc autem misericordiam consecuti estis propter incredulitatem illorum:

11:31  ita et isti nunc non crediderunt in vestram misericordiam: ut et ipsi misericordiam consequantur.

11:32  Conclusit enim Deus omnia in incredulitate: ut omnium misereatur.

11:33  O altitudo divitiarum sapientiæ, et scientiæ Dei: quam incomprehensibilia sunt iudicia eius, et investigabiles viæ eius!

11:34  Quis enim cognovit sensum Domini? Aut quis consiliarius eius fuit?

11:35  Aut quis prior dedit illi, et retribuetur ei?

11:36  Quoniam ex ipso, et per ipsum, et in ipso sunt omnia: ipsi gloria in sæcula. Amen.