Esperanto - Job - 16

16:1  Ijob respondis kaj diris:

16:2  Mi aŭdis multe da similaj aferoj; Tedaj konsolantoj vi ĉiuj estas.

16:3  Ĉu estos fino al la ventaj vortoj? Kaj kio vin incitis, ke vi tiel parolas?

16:4  Mi ankaŭ povus paroli, kiel vi. Se vi estus sur mia loko, Mi konsolus vin per vortoj Kaj balancus pri vi mian kapon.

16:5  Mi fortigus vin per mia buŝo Kaj konsolus vin per paroloj de miaj lipoj.

16:6  Se mi parolos, mia doloro ne kvietiĝos; Se mi ĉesos, kio foriros de mi?

16:7  Sed nun Li lacigis min, Li detruis mian tutan esencon.

16:8  Vi faris al mi sulkojn, tio fariĝis atesto; Mia senfortiĝo staras antaŭ mia vizaĝo, kaj parolas.

16:9  Lia kolero disŝiras; Mia malamanto grincigas kontraŭ mi siajn dentojn; Mia premanto briligas kontraŭ mi siajn okulojn.

16:10  Ili malfermegis kontraŭ mi sian buŝon, insulte batas min sur la vangojn; Ĉiuj kune kontentigis sur mi sian koleron.

16:11  Dio transdonis min al maljustulo, Ĵetis min en la manojn de malbonuloj.

16:12  Mi estis trankvila; sed Li frakasis min, Li kaptis min je la kolo, disbatis min, Kaj Li faris min por Si celo.

16:13  Liaj pafistoj min ĉirkaŭis; Li dishakas miajn internaĵojn kaj ne kompatas, Li elverŝas sur la teron mian galon.

16:14  Li faras en mi breĉon post breĉo, Li kuras kontraŭ min kiel batalisto.

16:15  Sakaĵon mi kudris sur mian korpon, Kaj en polvo mi kaŝis mian kornon.

16:16  Mia vizaĝo ŝvelis de plorado, Kaj sur miaj palpebroj estas morta ombro;

16:17  Kvankam ne troviĝas perfortaĵo en miaj manoj, Kaj mia preĝo estas pura.

16:18  Ho tero, ne kovru mian sangon, Kaj mia kriado ne trovu haltejon.

16:19  Vidu, en la ĉielo estas mia atestanto, Kaj mia konanto estas en la altaj sferoj.

16:20  Parolistoj estas por mi miaj amikoj; Sed mia okulo larmas al Dio,

16:21  Ke Li decidu inter homo kaj Dio, Inter homo kaj lia amiko.

16:22  Ĉar la nombro de la jaroj pasos, Kaj mi iros sur vojon nereveneblan.