PolUGdanska - Job - 6

6:1  Hiob zaś odpowiedział tymi słowami:

6:2  O gdyby dokładnie zważono moją udrękę i włożono na szalę całe moje nieszczęście!

6:3  Byłoby to cięższe niż piasek morski. Dlatego moje słowa plączą się.

6:4  Tkwią we mnie bowiem strzały Wszechmocnego, których jad osuszył mego ducha, a strachy Boże walczą przeciwko mnie.

6:5  Czy dziki osioł ryczy, gdy ma trawę? Czy wół ryczy nad swoją paszą?

6:6  Czy można zjeść niesmaczną rzecz bez soli? Czy ma jakiś smak białko jajka?

6:7  Czego się przedtem moja dusza nie chciała dotknąć, jest to teraz moim bolesnym pokarmem.

6:8  Oby się spełniła moja prośba i Bóg dał mi to, czego pragnę!

6:9  Oby się Bogu spodobało to, aby mnie zniszczyć, aby opuścić rękę i mnie odciąć!

6:10  Wtedy miałbym jeszcze pociechę – chociaż pałam boleścią, niech Bóg mi nie folguje – nie zataiłem bowiem słów Świętego.

6:11  Jaka jest moja siła, abym miał wytrwać? Jaki jest mój koniec, abym przedłużał swoje życie?

6:12  Czy moja siła jest siłą kamieni? Czy moje ciało jest ze spiżu?

6:13  Czy moja obrona nie jest we mnie? Czy mój rozsądek odszedł ode mnie?

6:14  Strapionemu należy się litość od przyjaciela, ale on opuścił bojaźń Wszechmogącego.

6:15  Moi bracia zawiedli jak potok, odpływają jak gwałtowne potoki;

6:16  Które są mętne od lodu, w których śnieg się ukrywa;

6:17  W czasie roztopów znikają; w czasie upałów nikną ze swego miejsca.

6:18  Wiją się ścieżki ich dróg; rozpływają się w nicość i giną.

6:19  Podróżni z Temy wypatrywali ich; wędrowcy z Seby pokładali w nich nadzieję.

6:20  Ale zawiedli się w oczekiwaniu, przyszli tam i zawstydzili się.

6:21  Staliście się niczym; widzicie moją niedolę i lękacie się.

6:22  Czy powiedziałem: Przynieście mi coś? lub: Dajcie mi z waszego majątku?

6:23  Lub: Wybawcie mnie z rąk wroga? lub: Wykupcie mnie z rąk okrutników?

6:24  Pouczcie mnie, a zamilknę; pokażcie mi, w czym zbłądziłem.

6:25  O jak mocne są słowa prawdziwe! Ale cóż sprawi wasze obwinianie?

6:26  Czy zamierzacie ganić moje słowa i mowę zrozpaczonego, jakby były wiatrem?

6:27  Nawet sierotę przytłaczacie i kopiecie doły pod swoim przyjacielem.

6:28  Teraz więc zechciejcie spojrzeć na mnie, a zobaczycie, czy kłamię wam w oczy.

6:29  Zawróćcie, proszę, a niech nie będzie w was nieprawości; zawróćcie, a poznacie moją sprawiedliwość w tym.

6:30  Czy w moim języku jest nieprawość? Czy moje podniebienie nie rozeznaje przewrotności?