PolUGdanska - Luke - 18

18:1  Opowiedział im też przypowieść o tym, że zawsze należy się modlić i nie ustawać;

18:2  Mówiąc: W pewnym mieście był sędzia, który Boga się nie bał i z człowiekiem się nie liczył.

18:3  Była też w tym mieście wdowa, która przychodziła do niego i mówiła: Pomścij moją krzywdę na moim przeciwniku.

18:4  On przez długi czas nie chciał, lecz potem powiedział sobie: Chociaż Boga się nie boję i z człowiekiem się nie liczę;

18:5  To jednak, ponieważ naprzykrza mi się ta wdowa, pomszczę jej krzywdę, aby już nie przychodziła i nie zadręczała mnie.

18:6  I powiedział Pan: Słuchajcie, co mówi niesprawiedliwy sędzia.

18:7  A Bóg, czy nie pomści krzywdy swoich wybranych, którzy wołają do niego we dnie i w nocy, chociaż długo zwleka w ich sprawie?

18:8  Mówię wam, że szybko pomści ich krzywdę. Lecz czy Syn Człowieczy znajdzie wiarę na ziemi, gdy przyjdzie?

18:9  Powiedział też do tych, którzy ufali sobie, że są sprawiedliwi, a innych mieli za nic, taką przypowieść:

18:10  Dwóch ludzi weszło do świątyni, żeby się modlić, jeden faryzeusz, a drugi celnik.

18:11  Faryzeusz stanął i tak się w sobie modlił: Dziękuję ci, Boże, że nie jestem jak inni ludzie, zdziercy, niesprawiedliwi, cudzołożnicy albo jak i ten celnik.

18:12  Poszczę dwa razy w tygodniu, daję dziesięcinę ze wszystkiego, co mam.

18:13  A celnik, stojąc z daleka, nie chciał nawet oczu podnieść ku niebu, ale bił się w piersi, mówiąc: Boże, bądź miłosierny mnie grzesznemu.

18:14  Mówię wam, że raczej ten odszedł do swego domu usprawiedliwiony, a nie tamten. Każdy bowiem, kto się wywyższa, będzie poniżony, a kto się poniża, będzie wywyższony.

18:15  Przynoszono też do niego niemowlęta, aby je dotknął. Lecz uczniowie, widząc to, gromili ich.

18:16  Ale Jezus przywołał ich i powiedział: Pozwólcie dzieciom przychodzić do mnie i nie zabraniajcie im. Do takich bowiem należy królestwo Boże.

18:17  Zaprawdę powiadam wam: Kto nie przyjmie królestwa Bożego jak dziecko, nie wejdzie do niego.

18:18  I zapytał go pewien dostojnik: Nauczycielu dobry, co mam czynić, aby odziedziczyć życie wieczne?

18:19  A Jezus mu odpowiedział: Dlaczego nazywasz mnie dobrym? Nikt nie jest dobry, tylko jeden – Bóg.

18:20  Znasz przykazania: Nie cudzołóż, nie zabijaj, nie kradnij, nie dawaj fałszywego świadectwa, czcij swego ojca i swoją matkę.

18:21  A on odpowiedział: Tego wszystkiego przestrzegałem od młodości.

18:22  Gdy Jezus to usłyszał, powiedział do niego: Jednego ci jeszcze brakuje. Sprzedaj wszystko, co masz, i rozdaj ubogim, a będziesz miał skarb w niebie. Potem przyjdź i chodź za mną.

18:23  A on, usłyszawszy to, ogromnie się zasmucił, bo był bardzo bogaty.

18:24  Kiedy Jezus zobaczył go bardzo zasmuconego, powiedział: Jakże trudno tym, którzy mają pieniądze, wejść do królestwa Bożego!

18:25  Łatwiej bowiem jest wielbłądowi przejść przez ucho igielne, niż bogatemu wejść do królestwa Bożego.

18:26  Wtedy ci, którzy to słyszeli, mówili: Któż więc może być zbawiony?

18:27  A on odpowiedział: Co niemożliwe jest u ludzi, możliwe jest u Boga.

18:28  Wówczas Piotr powiedział: Oto my opuściliśmy wszystko i poszliśmy za tobą.

18:29  On zaś im odpowiedział: Zaprawdę powiadam wam, że nie ma nikogo, kto by opuścił dom, rodziców lub braci, żonę lub dzieci dla królestwa Bożego;

18:30  I nie otrzymał o wiele więcej w tym czasie, a w przyszłym świecie życia wiecznego.

18:31  Potem wziął ze sobą dwunastu i powiedział do nich: Oto idziemy do Jerozolimy i wypełni się wszystko, co zostało napisane przez proroków o Synu Człowieczym.

18:32  Będzie bowiem wydany poganom, wyśmiany, zelżony i opluty;

18:33  Ubiczują go i zabiją, ale trzeciego dnia zmartwychwstanie.

18:34  Lecz oni nic z tego nie zrozumieli. Te słowa były przed nimi zakryte i nie wiedzieli, o czym była mowa.

18:35  A gdy zbliżał się do Jerycha, pewien ślepiec siedział przy drodze i żebrał.

18:36  A usłyszawszy przechodzący tłum, pytał, co się dzieje.

18:37  I powiedziano mu, że przechodzi Jezus z Nazaretu.

18:38  Wtedy zawołał: Jezusie, Synu Dawida, zmiłuj się nade mną!

18:39  Lecz ci, którzy szli z przodu, gromili go, aby milczał. On jednak jeszcze głośniej wołał: Synu Dawida, zmiłuj się nade mną!

18:40  Wtedy Jezus zatrzymał się i kazał go przyprowadzić do siebie. A gdy się zbliżył, zapytał go:

18:41  Co chcesz, abym ci uczynił? A on odpowiedział: Panie, żebym przejrzał.

18:42  Jezus mu powiedział: Przejrzyj, twoja wiara cię uzdrowiła.

18:43  Zaraz też odzyskał wzrok i szedł za nim, wielbiąc Boga. A wszyscy ludzie, widząc to, oddawali chwałę Bogu.