NlCanisius1939 - Proverbs - 1

1:1  Spreuken van Salomon, den zoon van David, Den koning van Israël:

1:2  Ze leren u kennen wijsheid en tucht, Ze geven u begrip voor verstandige woorden;

1:3  Ze voeden u op tot heilzame tucht, Rechtschapenheid, plichtsbesef en oprechtheid.

1:4  Aan de onnozelen schenken ze ervaring, Aan jonge mensen doordachte kennis.

1:5  Als een wijze ze hoort, zal hij zijn inzicht verdiepen, Een verstandig mens zal er ideeën door krijgen;

1:6  Spreuk en strikvraag zal hij doorzien, De woorden der wijzen en hun problemen.

1:7  Het ontzag voor Jahweh is de grondslag der wijsheid; Maar ongelovigen lachen om wijsheid en tucht.

1:8  Mijn zoon, luister dus naar de wenken van uw vader, Sla niet in de wind, wat uw moeder u leerde;

1:9  Want het siert uw hoofd als een krans, Uw hals als een snoer.

1:10  Mijn zoon, als zondaars u willen verleiden, stem niet toe,

1:11  Als ze u zeggen: Ga met ons mee, Laat ons loeren op bloed, Laat ons zo maar onschuldigen belagen,

1:12  Gelijk de onderwereld hen levend verslinden, Als zij, die ten grave dalen, geheel en al;

1:13  Allerlei kostbare schatten zullen we vinden, Onze huizen vullen met buit;

1:14  Ge moogt meeloten in onze kring, Eén buidel zullen we samen delen!

1:15  Mijn zoon, ga dan niet met hen mee, En houd uw voet af van hun pad;

1:16  Want hun voeten ijlen naar het kwade, En haasten zich, om bloed te vergieten.

1:17  Maar zoals het niet geeft, of het net wordt gespannen, Terwijl alle vogels het zien:

1:18  Zo loeren ze slechts op hun eigen bloed, En belagen ze hun eigen leven!

1:19  Zo gaat het allen, die uit zijn op oneerlijke winst: Deze beneemt zijn bezitters het leven.

1:20  De wijsheid roept luid in de straten, Op de pleinen verheft ze haar stem;

1:21  Ze roept op de tinne der muren, En spreekt aan de ingang der poorten:

1:22  Hoe lang nog, dommen, blijft gij liever onnozel, Blijven de eigenwijzen verwaand, Willen de dwazen van geen wijsheid horen?

1:23  Keert u tot mijn vermaning; Dan stort ik mijn geest over u uit, En maak u mijn woorden bekend.

1:24  Maar zo ge weigert, als ik roep, En niemand er op let, als ik mijn hand verhef;

1:25  Zo ge mijn raad geheel en al in de wind slaat, En van mijn vermaning niet wilt weten:

1:26  Zal ik lachen, wanneer het u slecht gaat, Zal ik spotten, wanneer uw verschrikking komt als een onweer;

1:27  Wanneer uw ongeluk nadert als een orkaan, Wanneer benauwdheid en angst u overvallen!

1:28  Dan zal men mij roepen, maar zal ik niet antwoorden, Zal men mij zoeken, maar mij niet vinden!

1:29  Omdat ze van wijsheid niets wilden weten, En het ontzag voor Jahweh niet hebben verkozen,

1:30  Van mijn raad niets moesten hebben, En al mijn vermaan in de wind hebben geslagen:

1:31  Zullen ze eten de vrucht van hun wandel, Verzadigd worden met wat ze beraamden.

1:32  Want de onnozelen komen door hun onverschilligheid om, De dwazen storten door hun lichtzinnigheid in het verderf;

1:33  Maar die naar mij luistert, zal in veiligheid wonen, Bevrijd van de vrees voor de rampen!