UyCyr - I Samuel - 25

25:1  Самуил аләмдин өтти. Пүтүн исраиллар жиғилип матәм тутуп, уни өз жути Рамаһта дәпнә қилди. Давут болса Паран чөлигә кәтти.

25:2  Калиб қәбилисидин болған маонлуқ Набал исимлиқ бир адәм бар еди. У қәвәтла бай адәм болуп, үч миң қойи, бир миң өшкиси бар еди. Униң мал-дунияси Кармәл шәһиридә еди. Набалниң Абигал исимлиқ аяли болуп, у һәм әқиллиқ, һәм чирайлиқ еди. Лекин Набал болса мүҗәзи толиму чос, тоң адәм еди. Бир күни у Кармәлдә қойлириниң жуңини қирқивататти.

25:3  Калиб қәбилисидин болған маонлуқ Набал исимлиқ бир адәм бар еди. У қәвәтла бай адәм болуп, үч миң қойи, бир миң өшкиси бар еди. Униң мал-дунияси Кармәл шәһиридә еди. Набалниң Абигал исимлиқ аяли болуп, у һәм әқиллиқ, һәм чирайлиқ еди. Лекин Набал болса мүҗәзи толиму чос, тоң адәм еди. Бир күни у Кармәлдә қойлириниң жуңини қирқивататти.

25:4  Чөлдә жүргән Давут Набалниң қойлириниң жуңини қирқиватқанлиғини аңлап,

25:5  жигитлиридин онни әвәтип, уларға мундақ дәп тапилиди: — Силәр Кармәлгә берип Набал билән көрүшүңлар, мәндин униңға салам ейтиңлар

25:6  вә мени: «Өзлиригә, аилилиригә вә силигә тәвә болғанларға тән саламәтлик вә молчилиқ тиләймән.

25:7  Аңлисам қойлириниң жуңлирини қирқиветиптила, өзлириниң малчилири биз билән Кармәлдә барди-кәлди қилғанда, уларға һеч зиян йәткүзмигәнтуқ, улар һеч нәрсисини йоқатмиған еди.

25:8  Адәмлиридин сорап бақсила, улар ейтип бериду. Биз өзлириниң алдилирида илтипатқа еришкәймиз. Хизмәткарлирим һозурлириға мәйрәм күнлири йетип барди, бу хизмәткарлириңизға, шундақла оғуллири Давутқа қоллиридин келишичә ярдәм көрсәткәйла, деди», дәңлар.

25:9  Давут әвәткән жигитләр келип, Давутниң намида бу гәпләрни Набалға ейтип, җавап күтүп турди.

25:10  Лекин Набал Давутниң жигитлиригә мундақ җавап бәрди: — Ким у Давут дегән? Ким у Йишайниң оғли дегән? Бу күнләрдә өз ғоҗайинлиридин қечип жүргән хизмәткарлар наһайити көп.

25:11  Мән қандақсигә аш-ненимни вә қойлиримниң жуңини қирқиватқанларға дәп сойған малниң гөшини нәдин кәлгәнлиги намәлум болған бирлиригә берәй?

25:12  Давут әвәткән жигитләр бу гәпләрни аңлап, кәйнигә бурулуп қайтип кәтти. Улар Давутниң йениға берип, униңға Набалниң сөзлирини әйнән йәткүзди.

25:13  Давут адәмлиригә: — Һәрбириңлар қиличлириңларни есиңлар, — деди. Шуниң билән һәммиси қиличлирини есишти, Давутниң өзиму қиличини асти. Икки йүз адәм ярақ-җабдуқларни сақлашқа қелип, төрт йүзчә адәм Давут билән йолға чиқти.

25:14  Бу ишлар болуватқанда, Набалниң бир хизмәткари Набалниң аяли Абигалға: — Қарисила, Давут чөлдин ғоҗайинимизға саламға әлчи әвәтиптикән, ғоҗайинимиз уларни һақарәтләпту.

25:15  Лекин улар бизгә наһайити яхши муамилә қилған. Биз чөл-баяванда улар билән барди-кәлди қилғинимизда, улар бизгә һеч зиян йәткүзмигәнти, биз һеч нәрсимизни йоқатмиған едуқ.

25:16  Биз улар билән биллә болуп, қойлиримизни беқип жүргән күнләрдә, улар бизни кечә-күндүз тамдәк қоғдиған еди.

25:17  Әнди немә қилиш керәклигини өзлири ойлинип бақсила, ғоҗайинимиз вә униң пүтүн аилисиниң бешиға бала-қаза келиш алдида турупту, ғоҗайинимизниң мүҗәзи бәк яман, у һечкимниң гепини аңлимайду, — деди.

25:18  Абигал дәрһал икки йүз нан, икки тулум шарап, пиширилған бәш қойниң гөши, икки халта қомач, йүз очум кишмиш вә икки йүз әнҗир қеқи тәйярлап, ешәкләргә артип,

25:19  хизмәткарлириға: — Силәр меңивериңлар, мән кәйниңлардин баримән, — деди. Лекин у бу ишни ери Набалға ейтмиди.

25:20  Абигал ешигигә минип, тағниң әгмисидин чүшүватқанда, қарши тәрәптин келиватқан Давут вә униң адәмлиригә дуч келип қалди.

25:21  Давут адәмлиригә мундақ дәвататти: — Мениң чөл-баяванда бу кишиниң маллирини сақлап, униң нәрсилиридин һечнемисини йоқатмиғанлиғим бекар бопту, қараңлар униң яхшилиққа яманлиқ қайтурғинини.

25:22  Хәп, әтә таң атқичә бу адәмгә тәвә әркәк затидин бирәрсини тирик қалдуридиған болсам, Пәрвәрдигар мени еғир җазалиғай!

25:23  Абигал Давутни көрүп дәрһал ешигидин чүшүп, униң алдиға келип, йәргә баш қоюп, тазим қилди.

25:24  У йәнә Давутниң пути алдида тизлинип: — Тәхсир, бу гуна маңа артилсун, кенизәклиригә иҗазәт бәргәйла, сөз қилғили қоюп, сөзигә қулақ салғайла.

25:25  Тәхсир, сили мүҗәзи чос Набалға етивар қилмиғайла, чүнки у өз исминиң мәнасидәк ахмақ адәм («Набал» ахмақ дегән мәнада), мәнки, кенизәклири сили әвәткән жигитләрни көрмәй қаптимән.

25:26  Һәй тәхсирим, әнди мән мәңгү һаят Пәрвәрдигар алдида силиниң җанлири билән қәсәм қилип ейтимәнки, Пәрвәрдигар силиниң қан төкүшлиригә, шундақла өз қоллири билән өч елишлириға йол қоймиди, шуңа силиниң дүшмәнлири вә силигә зиян-зәхмәт йәткүзгүчиләрниң һәммисигә дәл шу Набалниң күни кәлгәй.

25:27  Әнди кенизәклири елип кәлгән соғатларни қобул қилғайла вә өзлири билән кәлгән жигитләргә бәргәйла.

25:28  Кенизәклириниң гуналирини кәчүрүшлирини өтүнимән. Пәрвәрдигар өзлиригә әвлаттин-әвлатқичә мустәһкәм туридиған падишалиқ ата қилиду, чүнки өзлири Пәрвәрдигар үчүн җәң қилип келиватила. Шуниңға ишинимәнки, өмүрлириниң ахириғичә һечбир яманлиқ қилмайдила.

25:29  Бирәрси силини өлтүрүш үчүн кәйнилиригә чүшсиму, Пәрвәрдигар Худалири җанлирини көз қаричуғидәк сақлайду, дүшмәнлириниң җанлирини салғиға селип атқан таштәк пеқиритип етиветиду.

25:30  Пәрвәрдигар силигә вәдә қилғанлириниң һәммисини бәҗа кәлтүрүп, силини Исраилға баш қилған чағда,

25:31  «Өзәм үчүн өч елип, бегуна кишиләрниң қенини төктүм», дәп виҗданлири алдида беарам болушлириниң һаҗити йоқ. Пәрвәрдигар силигә бәхит-саадәт ата қилғанда, кенизәклирини унтуп қалмиғайла, — деди.

25:32  Давут Абигалға: — Сизни бүгүн мениң алдимға әвәткән Пәрвәрдигарға, йәни исраилларни таллиған Худаға һәмдусаналар болсун!

25:33  Әқлиңиз үчүн вә мени өз қолум билән өч елип, бегуна қан төкүштин сақлап қалғанлиғиңиз үчүн Худа сизгә бәхит ата қилғай!

25:34  Пәрвәрдигар мениң сизгә зиян-зәхмәт йәткүзүшүмниң алдини алди. Исраилларни таллиған Худа — мәңгү һаят Пәрвәрдигар алдида қәсәм қилимәнки, мабада сиз мениң алдимға тез кәлмигән болсиңиз, әтә таң атқичә Набалниң адәмлиридин бирму әркәк зати тирик қалмиған болатти, — деди вә

25:35  Абигал елип кәлгән соғатларни қобул қилди. — Сөзүңизни тиңшап, илтиҗайиңизни қобул қилдим, әнди аман-есән өйүңизгә қайтиң, — деди.

25:36  Абигал өйигә қайтип кәлгәндә, Набал өйидә худди падишадәк чоң зияпәт өткүзүвататти. У һарақ ичип қаттиқ мәс болуп, хошал-хорамлиқта еди, шуңа Абигал әтиси таң атқичә униңға һечнемә демиди.

25:37  Әтиси әтигәндә Набалниң мәслиги қайтқан чағда, аяли униңға болуп өткән ишларниң һәммисини дәп бәрди. Набал буларни аңлап мейисигә қан кетип, паләч болуп қалди.

25:38  Тәхминән он күндин кейин Пәрвәрдигар униң җенини алди.

25:39  Давут Набалниң өлгәнлигини аңлиғанда: — Пәрвәрдигарға һәмдусаналар болсун, Набал мени һақарәт қилғанти, Пәрвәрдигар Өзи мени ақлапту һәм мени гуна қилиштин сақлапту. У Набалниң яманлиғиниму өз бешиға қайтурупту! — деди. Шуниңдин кейин Давут ариға адәм селип Абигалға өйлиниш нийитини билдүрди.

25:40  Давутниң адәмлири Кармәлгә берип, Абигал билән көрүшүп: — Давут сизни әмримгә алсам дәп, бизни әлчиликкә әвәтти, — деди.

25:41  Абигал йәргә баш қоюп, тазим қилип, уларға: — Мән ғоҗамниң кенизиги болуп, униң хизмәткарлириниң путини жуюшқиму тәйярмән, — деди.

25:42  Абигал дәрһал җабдунуп, ешигигә минип, бәш кенизигини елип, Давутниң әлчилири билән биллә берип, Давутқа ятлиқ болди.

25:43  Һалбуки, Давут йизриәллик Ахиноамниму әмригә алғанти, шу тәриқидә Давут икки хотунлуқ болди.

25:44  Давутниң биринчи хотуни Микални атиси Саул Палтиға хотунлуққа беривәткәнти. Палти галлимлиқ Лайишниң оғли еди.