Bela - Job - 17

17:1  Дыханьне маё аслабла; дні мае згасаюць; магілы перад мною.

17:2  Калі б не пакепнікі іхнія, дык і ў спрэчках іхніх вока маё заставалася б спакойнае.

17:3  Заступіся, паручыся Сам за мяне прад Сабою! інакш хто паручыцца за мяне?

17:4  Бо Ты зачыніў сэрца іхняе ад разуменьня, і таму не даеш перамагчы ім.

17:5  Хто асуджае сяброў сваіх на здабычу, у дзяцей таго вочы растануць.

17:6  Ён зрабіў мяне прыпавесьцю ў народе і пасьмешышчам у яго.

17:7  Замглілася ад гароты вока маё, і ўсе чэлесы мае, як цень.

17:8  Моцна зьдзівяцца з гэтага праведныя, і невінаваты абурыцца з крывадушніка.

17:9  Але праведны будзе моцна трымацца шляху свайго, і чысты рукамі будзе болей і болей мацавацца.

17:10  Выступайце, усе вы, і падыдзеце; не знайду я мудрага сярод вас.

17:11  Дні мае прайшлі; думы мае — здабытак сэрца майго — разьбітыя.

17:12  А яны ноч хочуць ператварыць у дзень, сьвятло наблізіць да твару цемры.

17:13  Калі б я і пачаў чакаць, дык апраметная дом мой; у цемры пасьцялю я пасьцель сваю;

17:14  магіле скажу: ты за бацьку мне, чарвяку: ты маці мая і сястра мая.

17:15  Дзе ж пасьля гэтага надзея мая? і чаканае мною хто пабачыць?

17:16  У апраметную сыдзе яна і будзе спачываць са мною ў пыле.