Bela - Job - 41

41:1  Марная надзея: ці не ўпадзеш ад аднаго позірку ягонага?

41:2  Няма такога адважніка, які асьмеліўся б патрывожыць яго; хто ж можа ўстояць прад Маім абліччам?

41:3  Хто апярэдзіў Мяне, каб Я даваў яму? пад усім небам усё Маё.

41:4  Ня змоўчу пра чэлесы ягоныя, пра сілу і прыгожую суразьмернасьць іх.

41:5  Хто можа адхінуць верх вопраткі ягонай, хто падыдзе да двайных сківіцаў ягоных?

41:6  Хто можа адчыніць дзьверы твару ягонага? кола зубоў ягоных — жудасьць;

41:7  моцныя шчыты яго — цудота: яны змацаваныя як бы цьвёрдаю пячаткаю;

41:8  адзін да аднаго дакранаюцца блізка, так што і паветра не праходзіць паміж імі;

41:9  адзін з адным ляжаць шчыльна, счапіліся і не размыкаюцца.

41:10  Ад яго чханьня паказваецца сьвятло; вочы ў яго як вейкі зары;

41:11  з пашчы ягонай выходзяць агнявікі, выскокваюць вогненныя іскры;

41:12  з ноздраў ягоных выходзіць дым, як з раскіпелага горшчыка альбо катла.

41:13  Дыханьне яго распаляе вугольле, з пашчы яго шугае полымя.

41:14  На шыі ў яго жыве сіла, і перад ім бяжыць жах.

41:15  Мясістыя часткі цела ягонага спалучаны між сабою цьвёрда, не здрыгануцца.

41:16  Сэрца ў яго цьвёрдае, як камень, і жорсткае, як ніжні жарон.

41:17  Калі ён падымаецца, дужыя ў страху, зусім губляюцца ад жаху.

41:18  Меч, які крануўся яго, ня ўстоіць, ні кап’ё, ні дзіда, ні латы.

41:19  Жалеза ён мае за салому, медзь — за гнілое дрэва.

41:20  Дачка лука не паверне яго наўцёкі; прашчавыя камяні ператвараюцца для яго ў плеўкі.

41:21  Булава лічыцца ў яго за саломіну; са сьвісту дзіды ён сьмяецца.

41:22  Пад ім вострыя камяні, і ён на вострых камянях ляжыць у гразі.

41:23  Ён кіпяціць багну, як кацёл, і мора перавтварае ў кіпучую мазь;

41:24  пакідае за сабою сьветлую сьцежку; бездань здаецца сівізнай.

41:25  Няма на зямлі падобнага на яго: ён створаны бясстрашным;

41:26  на ўсё высокае глядзіць адважна; ён цар над усімі сынамі ганарлівасьці.