Bela - Job - 37

37:1  І ад гэтага дрыжыць сэрца маё і зрушылася зь месца свайго.

37:2  Слухайце, слухайце голас Яго і гром з вуснаў Ягоных.

37:3  Пад усім небам раскаты Ягоныя, і бляск Ягоны — да краёў.

37:4  За ім грыміць голас; грыміць Ён голасам велічы Сваёй і ня спыняе яго, калі голас Ягоны пачуты.

37:5  Даўно грыміць Бог голасам Сваім, чыніць дзеі вялікія, нам не спасьцігальныя.

37:6  Бо сьнегу Ён кажа: будзь на зямлі; гэтак сама дробны дождж і вялікі дождж у Ягонай уладзе.

37:7  Ён кладзе пячатку на руку кожнаму чалавеку, каб усе людзі ведалі дзею Яго.

37:8  Тады зьвер сыходзіць у сховішча і застаецца ў сваіх логавах.

37:9  З поўдня прыходзіць бура, а з поўначы — сьцюжа.

37:10  Ад павеву Божага паходзіць лёд, і паверхня вады сьціскаецца.

37:11  Гэтак сама вільгацьцю напаўняе Ён хмары, і воблакі сеюць сьвятло Ягонае,

37:12  і яны кіруюцца паводле намераў Ягоных, каб выканаць тое, што Ён загадае ім на ўлоньні населенай зямлі.

37:13  Ён загадвае ім ісьці альбо дзеля пакараньня, альбо ў дабраволеньне, альбо дзеля памілаваньня.

37:14  Слухай гэтага, Ёў; стой і разумей дзівосныя дзеі Божыя.

37:15  Ці ведаеш, як Бог кіруе імі і загадвае сьвятлу зьзяць з воблака Свайго?

37:16  Ці разумееш раўнавагу воблакаў, дзівосную дзею Найдасканалейшага ў веданьні?

37:17  Як награваецца твая вопратка, калі Ён супакойвае зямлю з поўдня?

37:18  Ці ж ты зь Ім распасьцёр нябёсы, цьвёрдыя, як літае люстра?

37:19  Навучы нас, што сказаць Яму? Мы ў гэтай цемры нічога ня можам ведаць.

37:20  Ці будзе абвешчана Яму, што я кажу? Ці сказаў хто, што сказанае даносіцца Яму?

37:21  Цяпер ня бачна яркага сьвятла ў воблаках, але праляціць вецер і расчысьціць іх.

37:22  Сьветлае надвор’е прыходзіць з поўначы, і вакол Бога страшэнная прыгажосьць.

37:23  Усеўладца! мы не дасягаем Яго. Ён вялікі сілаю і поўніцаю правасудзьдзя. Ён ні на кога не гняце.

37:24  Таму хай багавеюць прад Ім людзі, і хай дрыжаць прад Ім усе мудрыя сэрцам!