Bela - Job - 5

5:1  Пакліч, калі ёсьць той, хто адкажа табе. Да каго зь сьвятых зьвернешся ты?

5:2  Так дурнога забівае гнеўлівасьць, і няцямнага губіць дражлівасьць.

5:3  Бачыў я, як дурны ўкараняецца, і адразу пракляў дом ягоны.

5:4  Дзеці ягоныя далёкія ад шчасьця, іх будуць біць каля брамы, і ня будзе заступніка.

5:5  Жніво ягонае зэесьць галодны і праз церне возьме яго, і спрагненыя праглынуць маёмасьць ягоную.

5:6  Так, ня з пылу выходзіць гора, і не зь зямлі вырастае бяда;

5:7  а чалавек нараджаецца на пакуту, як іскры, каб імкнуцца ўгору.

5:8  Але я да Бога зьвярнуўся б, аддаў бы дзею маю Богу,

5:9  Які творыць дзеі вялікія, бясконца дзівосныя,

5:10  дае дождж улоньню зямлі і пасылае воды на ўлоньне палёў;

5:11  прыніжаных ставіць на вышыню, і гаротнікаў узносіць у выратаваньне.

5:12  Ён разбурае намыслы хітрых, і рукі іхнія не давяршаюць пачатага.

5:13  Ён ловіць мудрацоў іхняй жа хітрасьцю, і рада хітрых робіцца марнай:

5:14  удзень яны сустракаюць цемру і аполудні ходзяць вобмацкам, як поначы.

5:15  Ён ратуе беднага ад меча, ад вуснаў іхніх і ад рукі моцнага.

5:16  І ёсьць надзея няшчаснаму, і няпраўда стуляе вусны свае.

5:17  Шчасны чалавек, якога наводзіць на розум Бог, і таму кары Усеўладнага не адхіляй,

5:18  бо Ён спрычыняе раны і Сам перавязвае іх; Ён б’е, і Ягоныя ж рукі ацаляюць.

5:19  У шасьці бедах ратуе цябе, і ў сёмай не кране цябе ліха.

5:20  У голад выбавіць цябе ад сьмерці, і на вайне — ад рукі меча.

5:21  Ад біча языка схаваеш сябе і не збаішся спусташэньня, калі яно прыйдзе.

5:22  Са спусташэньня і голаду пасьмяешся і зьвяроў зямлі не збаішся,

5:23  бо з камянямі польнымі ў цябе згода, і зьвяры польныя ў міры з табою.

5:24  І ўведаеш, што намёт твой у бясьпецы, і будзеш глядзець за домам тваім і ня згрэшыш.

5:25  І ўбачыш, што насеньне тваё безлічнае, і парасткі твае, як трава на зямлі.

5:26  Увойдзеш у магілу ў глыбокай старасьці, як укладваюцца снапы пшаніцы сваім часам.

5:27  Вось, што мы даведаліся; так яно і ёсьць; выслухай гэта і зазнач сабе.