Bela - Job - 4

4:1  І адказваў Эліфаз Фэманіцянін і сказаў:

4:2  калі паспрабуем мы сказаць табе слова, — ці ня цяжка будзе табе? Урэшце, хто можа забараніць слова!

4:3  Вось, ты настаўляў многіх і кволыя рукі падтрымліваў,

4:4  таго, хто падаў, падымалі словы твае, і аслаблыя калені ты мацаваў.

4:5  А цяпер дайшло да цябе, і зьнямогся ты; дайшло да цябе, і ты падупаў духам.

4:6  Богабаязнасьць твая ці ж не павінна быць тваёю надзеяй, і беспахібнасьць шляхоў тваіх — спадзяваньнем тваім?

4:7  Згадай жа, ці гінуў хто невінаваты, і дзе праведных выкарчоўвалі б?

4:8  Як я бачыў, дык тыя, што аралі бязбожнае і сеялі ліхое, жнуць яго;

4:9  ад павеву Божага гінуць і ад духу гневу Ягонага чэзнуць.

4:10  Рык ільва і голас таго, хто рыкае, моўкне , і зубы львянят крышацца;

4:11  магутны леў гіне без здабычы, і дзеці ільвіцы расьсейваюцца.

4:12  І вось да мяне таемна данеслася слова, і вуха маё прыняло нешта ад яго.

4:13  Сярод разважаньняў пра начныя відзежы, калі сон ахінае людзей,

4:14  агарнуў мяне жах і дрыгат і скалануў усе косьці мае.

4:15  І дух прайшоў над мною; дыбарам сталі валасы на мне.

4:16  Ён стаў, — але я не пазнаў твару ягонага, — толькі аблічча было перад вачыма маімі; ціхі павеў, — і я чую голас:

4:17  ці ж чалавек справядлівейшы за Бога? і мужчына ці ж чысьцейшы за Творцу свайго?

4:18  Вось, Ён і слугам Сваім не давярае і ў анёлах Сваіх бачыць заганы:

4:19  тым болей — у тых, што жывуць у харомінах з гліны, аснова якіх пыл, якія нішчацца хутчэй за моль.

4:20  З раніцы да вечара яны распадаюцца; ня згледзіш, як яны зьнікнуць зусім.

4:21  Ці ня гінуць разам зь імі і вартасьці іхнія? Яны паміраюць, не дасягнуўшы мудрасьці.