Bela - Job - 10

10:1  Абрыдла душы маёй жыццё маё: аддамся журбоце маёй; гаварыцьму ў гароце душы маёй.

10:2  Скажу Богу: не вінаваці мяне; абвясьці мне, за што Ты са мною змагаешся?

10:3  Ці добра Табе, што Ты прыгнятаеш, што пагарджаеш дзеяй рук Тваіх, а на раду бязбожных пасылаеш сьвятло?

10:4  Хіба ў Цябе цялесныя вочы, і Ты глядзіш, як глядзіць чалавек?

10:5  Хіба дні Твае, як дні ў чалавека, альбо леты Твае, як дні ў мужчыны,

10:6  што Ты шукаеш заганы ўва мне і дапытваешся грэху ўва мне,

10:7  хоць ведаеш, што я не беззаконьнік, і што няма каму выбавіць мяне ад рукі Тваёй?

10:8  Твае рукі працавалі над мною і ўтварылі ўсяго мяне цалкам, — і Ты губіш мяне?

10:9  Успомні, што Ты, як гліну, урабіў мяне, і ў пыл ператвараеш мяне?

10:10  Ці ня Ты выліў мяне, як малако, і, як тварог, згусьціў мяне,

10:11  скураю і плоцьцю апрануў мяне, косткамі і жыламі змацаваў мяне,

10:12  жыцьцё і мілату падарыў мне, і клопат Твой ахоўваў дух мой?

10:13  Але і тое хаваў Ты ў сэрцы Сваім, — ведаю, што гэта было ў Цябе, —

10:14  што калі я зграшу, Ты заўважыш і не пакінеш грэху майго без пакараньня.

10:15  Калі я вінаваты, гора мне! калі і мая праўда, дык не адважуся падняць галавы маёй. Я сыты прыніжэньнем; паглядзі на гора маё:

10:16  яно павялічваецца. Ты гонішся за мною, як леў, і зноў нападаеш на мяне і дзівосным зьяўляешся мне.

10:17  Выводзіш новых сьведкаў Тваіх супроць мяне; узмацняеш гнеў Твой на мяне; і беды, адны за аднымі, паўстаюць супроць мяне.

10:18  І навошта Ты вывеў мяне з чэрава? хай бы я памёр, калі яшчэ нічыё вока ня бачыла мяне;

10:19  хай бы я, як нябылы, з чэрава перанесены быў у магілу!

10:20  Ці не кароткія дні мае? Пакінь, адступіся ад мяне, каб я крыху падбадзёрыўся,

10:21  перш чым адыду, — і ўжо не вярнуся, — у край цемры і ценю сьмяротнага,

10:22  у край змроку, які ёсьць змрок ценю сьмяротнага, дзе няма ладу, дзе цёмна, як сама цемра.