PolGdanska - Job - 3

3:1  Potem otworzył Ijob usta swoje, i złorzeczył dniowi swemu.

3:2  I zawołał Ijob, mówiąc:

3:3  Bodaj był zginął dzień, któregom się urodził! i noc,w którą rzeczono: Począł się mężczyzna!

3:4  Bodaj się był on dzień obrócił w ciemność! By się był o nim nie pytał Bóg z wysokości, i nie był oświecony światłością!

3:5  Bodaj go była zaćmiła ciemność i cień śmierci! by go był ogarnął obłok, i ustraszyła go gorącość dzienna!

3:6  Bodaj była noc onę osiadła ciemność, aby nie szła w liczbę dni rocznych, i w liczbę miesięcy nie przyszła!

3:7  Bodaj noc ona była samotna, a śpiewania aby nie było w niej!

3:8  Bodaj ją byli przeklęli, którzy przeklinają dzień, którzy są gotowi, wzruszać płacz swój!

3:9  Bodaj się były zaćmiły gwiazdy przy zmierzkaniu jej! a czekając światła, aby się go była nie doczekała, ani nie oglądała zorzy porannej!

3:10  Iż nie zawarła drzwi żywota mego, a nie skryła boleści od oczu moich.

3:11  Przeczżem w żywocie nie umarł, albo, gdym z żywota wyszedł, czemum nie zginął?

3:12  Przeczże mię piastowano na kolanach? a przeczżem ssał piersi?

3:13  Albowiembym teraz leżał i odpoczywał; spałbym i miałbym pokój,

3:14  Z królmi i z radcami ziemi, którzy sobie budowali na miejscach pustych;

3:15  Albo z książętami, którzy mieli złoto, a napełniali domy swe srebrem,

3:16  Albo czemum się nie stał jako martwy płód skryty? albo jako niemowlątka, które nie oglądały światłości?

3:17  Tam niepobożni przestawają straszyć, i tam odpoczywają zwątleni w siłę.

3:18  Tamże więźniowie sobie wydychają, a nie słyszą głosu trapiącego ich,

3:19  Mały i wielki tam sobie są równi a niewolnik wolny od pana swego.

3:20  Przecz nędznemu dana jest światłość, a żywot tym, którzy są utrapionego ducha?

3:21  Którzy czekają śmierci, a nie przychodzi, choć jej pilniej szukają niż skarbów skrytych;

3:22  Którzyby się z radością weselili, pląsając, gdyby znaleźli grób.

3:23  Przecz dana jest światłość mężowi, którego droga skryta jest, a którego Bóg ciężkościami ogarnął?

3:24  Albowiem kiedy mam jeść, wzdychanie moje przychodzi, a rozchodzi się jako woda ryczenie moje;

3:25  Bo strach, któregom się lękał, przyszedł na mię, a czegom się obawiał, przydało mi się.

3:26  Nie byłem bezpieczny, anim się uspokoił, anim odpoczywał, a przecież na mię przyszła trwoga.