NorSMB - Mark - 4

4:1  So tok han til å læra folket att ved sjøen; og det samla det seg ei uhorveleg mengd ikring honom, so han laut ganga ut i ein båt; den sat han i utpå vatnet, og heile folkehopen stod innpå land nedmed sjøen.

4:2  Då lærde han deim mangt og mykje i likningar, og med han soleis lærde deim, sagde han:

4:3  Høyr her! Det var ein såmann som gjekk ut og vilde så.

4:4  Då bar det seg so til med han sådde, at noko av kornet fall frammed vegen, og fuglarne kom og åt det upp.

4:5  Noko fall på steingrunn; der hadde det ikkje mykje jord, og det rann snøgt upp, av di der var so grunt;

4:6  men då soli steig, skein det av, for det hadde ikkje rot.

4:7  Noko fall millom klunger, og klungeren voks upp og kjøvde det, og det gav ikkje grøda.

4:8  Noko fall i god jord; det rann upp og voks og gav grøda og bar upp til tretti og seksti og hundrad foll.

4:9  Høyr etter, kvar som høyra kann! sagde han då.

4:10  Då han vart åleine, kom dei tolv og dei andre som var med honom, og spurde honom um likningarne.

4:11  Han svara: «De fær vita løyndomen i Gudsriket, men til dei andre, som er utanfor, kjem allting i likningar,

4:12  so dei skal sjå, men ikkje skilja, og høyra, men ikkje skyna; elles kunde dei venda um og få tilgjeving.

4:13  Men skynar de ’kje denne likningi, sagde han, korleis kann de då greida alle dei andre likningarne?

4:14  Såmannen, det er den som sår Guds ord.

4:15  Dei frammed vegen, det er dei som Guds ord vert sått i, men med same dei hev høyrt det, kjem Satan, og tek burt ordet som var sått i deim.

4:16  Sameleis dei som var sådde på steingrunn; det er dei som straks dei fær høyra Guds ord, tek imot det med gleda;

4:17  men dei hev ikkje rot i seg, og held ikkje ut langt bilet; kjem dei so i naud eller fåre for ordet skuld, leidest dei straks og fell ifrå.

4:18  Andre var sådde millom klunger; det er dei som hev høyrt Guds ord,

4:19  men suterne for det timelege og den svikfulle rikdomen og fysna etter alle andre ting, trengjer seg inn og kjøver ordet, so det vert grødelaust.

4:20  Men dei som var sådde i god jord, det er dei som høyrer Guds ord og tek imot det, og gjev grøda i tretti og seksti og hundrad foll.»

4:21  Sidan sagde han til deim: «Når dei kjem inn med eit ljos, set dei det då under skjeppa eller sengi? set dei det ’kje i staken?

4:22  For ingen ting er dult utan det vert openberra, og ingen ting vart løynt utan det laut fram i ljoset.

4:23  Høyr etter, kvar som høyra kann!»

4:24  So sagde han til deim: «Sjå dykk fyre kva de høyrer på! Det målet de mæler med, skal dei mæla åt dykk med, og endå skal de få noko attpå.

4:25  For den som hev, han skal få, men den som ikkje hev, skal missa endå det som han hev.»

4:26  Sidan sagde han: «Med Guds rike er det so som når ein mann hev sått kornet i jordi:

4:27  Han søv og ris upp, natt etter natt og dag etter dag, og frøet renn upp og veks - han veit ikkje korleis det gjeng til;

4:28  av seg sjølv ber jordi si grøda, fyrst strå, so aks, so fulle korn i kvart aks.

4:29  Men so snart som åkeren er skjær, tek han fram sigden; for hausten er komen.»

4:30  So sagde han: «Kva skal me likna Guds rike i hop med? kva bilæte skal me teikna det med?

4:31  Det er liksom senapskornet; når det vert lagt i jordi, er det mindre enn alle frøkorn i verdi.

4:32  Men etter det er sått, renn det upp og vert større enn alle hagevokstrar og fær store greiner, so fuglarne i lufti kann byggja reir i skuggen av det.»

4:33  I mange sovore likningar tala han Guds ord til deim, etter som dei var god til å skyna det.

4:34  Forutan likningar tala han ikkje til folket; men når han var åleine med læresveinarne sine, lagde han det ut alt saman for deim.

4:35  Då det leid til kvelds same dagen, sagde han til deim: «Lat oss fara yver til hi sida!»

4:36  So skildest dei med folket og tok honom med i båten, som han var. Og andre båtar fylgde og med.

4:37  Då vart det so hardt eit ver, at bårorne slo inn i båten, og han var nær på å fyllast.

4:38  Men Jesus låg og sov på høgjendet i bakskuten. Dei vekte honom og sagde: «Meister, er du like sæl um me gjeng under?»

4:39  So stod han upp og truga vinden og sagde til sjøen: «Teg, og ver still!» Då logna vinden, og det vart blikende stilt.

4:40  Og han sagde til deim: «Kvi er de rædde? Hev de endå ingi tru?»

4:41  Men dei var fulle av otte og sagde seg imillom: «Kva er då dette for ein, som både vinden og sjøen lyder?»