Alb - Psalms - 102

102:1  O Zot, dëgjo lutjen time dhe britma ime arriftë tek ty.

102:2  Mos ma fshih fytyrën tënde ditën e fatkeqësisë sime. Zgjate ndaj meje veshin tënd; kur unë të kërkoj, nxito të më përgjigjesh.

102:3  Sepse ditët e mia davariten si tymi dhe kockat e mia digjen si urë zjarri.

102:4  Zemra ime është goditur dhe thahet si bari, dhe unë harroj madje të ha ushqim.

102:5  Duke vajtuar vazhdimisht, lëkura ime po u ngjitet kockave të mia.

102:6  I ngjaj pelikanit të shketëtirës dhe jam bërë si bufi i vendeve të shkretuara.

102:7  Jam pa gjumë dhe si harabeli i vetmuar mbi çati.

102:8  Armiqtë e mi tallen me mua tërë ditën; ata që më përqeshin flasin kundër meje.

102:9  Sepse e ha hirin si buka dhe përzjej lotët me atë që pi.

102:10  Po, për shkak të indinjatës sate dhe të zemërimit tënd, më ngrite dhe më hodhe larg.

102:11  Ditët e mia janë si hija që zgjatet, dhe unë po thahem si bari.

102:12  Por ti, o Zot, mbetesh përjetë, dhe kujtimi yt zgjat brez pas brezi.

102:13  Ti do të ngrihesh dhe do të të vijë keq për Sionin, sepse erdhi koha të tregosh dhembshuri ndaj tij; dhe koha e caktuar erdhi.

102:14  Sepse shërbëtorët e tu i duan edhe gurët e tij dhe u vjen keq për pluhurin e tij.

102:15  Po, kombet do të kenë frikë nga emri i Zotit dhe gjithë mbretërit e dheut nga lavdia jote,

102:16  kur Zoti do të rindërtojë Sionin dhe do të duket në lavdinë e tij.

102:17  Ai do të dëgjojë lutjen e njerëzve të braktisur dhe nuk do ta përbuzë lutjen e tyre.

102:18  Kjo do të shkruhet për brezin e ardhshmëm, dhe populli që do të krijohet do të lëvdojë Zotin,

102:19  sepse ai shikon nga lartësia e shenjtërores së tij; nga qielli Zoti këqyr dheun,

102:20  për të dëgjuar vajtimin e robërve, për të çliruar të dënuarit me vdekje;

102:21  me qëllim që në Sion të shpallin emrin e Zotit dhe në Jeruzalem lavdinë e tij,

102:22  kur popujt dhe mbretëritë do të mblidhen bashkë për t'i shërbyer Zotit.

102:23  Rrugës ai ka pakësuar fuqinë time dhe ka shkurtuar ditët e mia.

102:24  Kam thënë: "O Perëndia im, mos më merr në mes të ditëve të mia. Vitet e tua zgjasin brez pas brezi.

102:25  Së lashti ti ke vendosur tokën dhe qiejtë janë vepër e duarve të tua;

102:26  ata do të zhduken, por ti do të mbetesh; do të konsumohen të gjithë si një rrobe; ti do t'i ndërrosh si një rrobe dhe ata do të ndryshohen.

102:27  Por ti je gjithnjë po ai dhe vitet e tua nuk do të kenë kurrë fund.

102:28  Bijtë e shërbëtorëve të tu do të kenë një vendbanim dhe pasardhësit e tyre do të jenë të qëndrueshëm para teje".