PolUGdanska - Deuteronomy - 1

1:1  Oto słowa, które Mojżesz wypowiedział do całego Izraela po tej stronie Jordanu na pustyni, na równinie, naprzeciw Morza Czerwonego, pomiędzy Faran, Tofel, Laban, Chaserot a Dizahab.

1:2  A jedenaście dni drogi jest od Horebu przez górę Seir do Kadesz-Barnea.

1:3  W czterdziestym roku, jedenastego miesiąca, pierwszego dnia tego miesiąca, Mojżesz powiedział synom Izraela to wszystko, co Pan mu dla nich rozkazał.

1:4  Gdy pobił Sichona, króla Amorytów, który mieszkał w Cheszbonie, i Oga, króla Baszanu, który mieszkał w Asztarot w Edrei;

1:5  Po tej stronie Jordanu, w ziemi Moabu, Mojżesz zaczął objaśniać to prawo:

1:6  Pan, nasz Bóg, przemówił do nas na Horebie: Dość długo przebywacie na tej górze.

1:7  Zawróćcie i wyruszcie, a idźcie w stronę góry Amorytów oraz do wszystkich miejsc leżących w jej pobliżu, na równinie, w górach i w dolinie, na południu i na wybrzeżu morza, do ziemi Kanaan i do Libanu, aż do wielkiej rzeki, rzeki Eufrat.

1:8  Oto położyłem przed wami tę ziemię. Wejdźcie do niej i weźcie w posiadanie tę ziemię, którą Pan przysiągł dać waszym ojcom: Abrahamowi, Izaakowi i Jakubowi oraz ich potomstwu po nich.

1:9  I powiedziałem wam w tamtym czasie: Nie mogę już sam was nosić.

1:10  Pan, wasz Bóg, rozmnożył was, a oto jesteście dziś tak liczni jak gwiazdy na niebie.

1:11  Niech Pan, Bóg waszych ojców, rozmnoży was jeszcze tysiąckroć i błogosławi wam, tak jak wam obiecał.

1:12  Jak mogę sam znosić troskę o was, wasz ciężar i wasze spory?

1:13  Wybierzcie spośród siebie mężczyzn mądrych, rozumnych i doświadczonych w waszych pokoleniach, a ja ustanowię ich waszymi przywódcami.

1:14  Wtedy odpowiedzieliście mi: Dobra to rzecz, którą nakazałeś uczynić.

1:15  I wybrałem naczelników z waszych pokoleń, mężczyzn mądrych i doświadczonych, i ustanowiłem ich waszymi zwierzchnikami: przełożonymi nad tysiącami, nad setkami, nad pięćdziesięcioma i nad dziesięcioma oraz urzędnikami dla waszych pokoleń.

1:16  I rozkazałem waszym sędziom w tym czasie: Wysłuchujcie spraw między waszymi braćmi i sądźcie sprawiedliwie pomiędzy każdym mężczyzną a jego bratem czy obcym.

1:17  Nie miejcie względu na osoby w sądzie; wysłuchujcie zarówno małego, jak i wielkiego. Nie bójcie się nikogo, ponieważ jest to sąd Boga. Jeśli sprawa będzie dla was zbyt trudna, przedstawcie ją mnie i ja jej wysłucham.

1:18  I przykazałem wam w tamtym czasie wszystko, co macie czynić.

1:19  Potem wyruszyliśmy z Horebu i przeszliśmy przez całą tę wielką i straszną pustynię, którą widzieliście po drodze do góry Amorytów, jak nakazał nam Pan, nasz Bóg, i przyszliśmy aż do Kadesz-Barnea.

1:20  I powiedziałem do was: Przyszliście do góry Amorytów, którą daje nam Pan, nasz Bóg.

1:21  Oto Pan, twój Bóg, położył przed tobą tę ziemię. Idź i weź ją w posiadanie, jak ci powiedział Pan, Bóg twoich ojców; nie bój się i nie lękaj się.

1:22  I przyszliście do mnie wszyscy, i tak powiedzieliście: Wyślijmy mężczyzn przed sobą, aby wyszpiegowali nam tę ziemię i zdali nam sprawę o drodze, którą mamy iść, i o miastach, do których mamy wejść.

1:23  To mi się spodobało, więc wybrałem spośród was dwunastu mężczyzn, po jednym z każdego pokolenia.

1:24  Oni zaś wyruszyli i weszli na górę, potem dotarli do doliny Eszkol i przebadali ziemię.

1:25  Zabrali też ze sobą owoc tej ziemi i przynieśli do nas, i zdając nam o tym sprawę, powiedzieli: Ziemia, którą daje nam Pan, nasz Bóg, jest dobra.

1:26  Lecz nie chcieliście iść i buntowaliście się przeciw nakazowi Pana, swojego Boga.

1:27  I szemraliście w swoich namiotach, mówiąc: Z nienawiści do nas Pan wyprowadził nas z ziemi Egiptu, aby nas wydać w ręce Amorytów na naszą zgubę.

1:28  Dokąd pójdziemy? Nasi bracia napełnili nasze serca strachem, gdy mówili: Ten lud jest wyższy i roślejszy od nas, miasta są wielkie i obwarowane aż do nieba, a ponadto widzieliśmy tam synów Anakitów.

1:29  Wtedy mówiłem do was: Nie lękajcie się ani nie bójcie się ich.

1:30  Pan, wasz Bóg, który idzie przed wami, będzie walczyć za was, tak jak wam uczynił w Egipcie na waszych oczach;

1:31  I na pustyni, gdzie widziałeś, jak Pan, twój Bóg, nosił cię tak, jak ojciec nosi swego syna, przez całą drogę, którą szliście, aż przybyliście na to miejsce.

1:32  Lecz mimo to nie uwierzyliście Panu, swojemu Bogu;

1:33  Który szedł przed wami w drodze, wypatrując dla was miejsca do rozbicia obozu, nocą w ogniu, aby wskazać wam drogę, którą macie iść, we dnie zaś w obłoku.

1:34  A Pan usłyszał głos waszych słów i bardzo się rozgniewał, i przysiągł tymi słowy:

1:35  Żaden człowiek z tego złego pokolenia nie zobaczy tej dobrej ziemi, którą przysiągłem dać waszym ojcom;

1:36  Oprócz Kaleba, syna Jefunnego; on ją zobaczy i jemu dam ziemię, którą stąpał, a także jego synom, gdyż chodził całkowicie za Panem.

1:37  Także na mnie rozgniewał się Pan z waszego powodu, mówiąc: Ty również tam nie wejdziesz.

1:38  Jozue, syn Nuna, który ci służy, on tam wejdzie. Umacniaj go, gdyż on ją poda w dziedzictwo Izraelowi.

1:39  Także wasze dzieci, o których mówiliście, że staną się łupem, i wasi synowie, którzy w tym dniu nie odróżniali dobra od zła, oni tam wejdą i im ją oddam, a oni ją wezmą w posiadanie;

1:40  A wy zawróćcie i idźcie na pustynię drogą ku Morzu Czerwonemu.

1:41  Wtedy odpowiedzieliście mi: Zgrzeszyliśmy przeciwko Panu, pójdziemy i będziemy walczyć zgodnie z tym wszystkim, co nakazał nam Pan, nasz Bóg. I każdy z was przypasał sobie broń wojenną i chcieliście wejść na górę.

1:42  I Pan powiedział do mnie: Powiedz im: Nie wstępujcie ani nie walczcie, gdyż nie ma mnie wśród was, abyście nie byli pobici przez swoich wrogów.

1:43  Powiedziałem wam o tym, lecz nie słuchaliście, ale zbuntowaliście się przeciw nakazowi Pana i uparliście się, i weszliście na górę.

1:44  Wtedy Amoryci, którzy mieszkali na tej górze, wystąpili przeciwko wam i ścigali was, jak to czynią pszczoły, i pobili was w Seirze aż do Chorma.

1:45  Potem wróciliście i płakaliście przed Panem; lecz Pan nie wysłuchał waszego głosu i nie nakłonił ku wam swego ucha.

1:46  I mieszkaliście w Kadesz przez wiele dni, według liczby dni, ile tam mieszkaliście.