NorSMB - Job - 7

7:1  Ja, mannen hev ein strid på jordi; hans dagar gjeng som leigedagar.

7:2  Som trælen lengtar etter skugge, og leigekar på løni ventar,

7:3  so fekk eg månader av vonbrot og næter fulle utav møda.

7:4  Eg segjer når eg gjeng til kvile: «Når skal eg atter standa upp?» Og kvelden vert so lang, so lang: Eg ligg uroleg alt til dagsprett.

7:5  Og makk og sår min likam dekkjer, og hudi skorpnar og bryt upp att.

7:6  Mi tid fer snøggar’ enn ein skutel, og ho kverv utan nokor von.

7:7  Hugs på: mitt liv er som ein pust; mitt auga ser ’kje lukka meir.

7:8  Snart er eg løynd for alle augo; du fåfengt stirer etter meg.

7:9  Som skyi framum fer og kverv, so ingen att frå helheim vender,

7:10  snur ei attende til sitt hus; hans heimstad kjenner han ’kje meir.

7:11  Difor vil ’kje munnen stagga, men tala i min djupe hugverk og klaga i mi sjælenaud.

7:12  Er eg eit hav, er eg ein drake, med di du vaktar so på meg?

7:13  Eg tenkjer: «Lægjet skal meg lindra, og sengi letta suti mi» -

7:14  då skræmer du meg upp med draumar, og støkkjer meg med ville syner,

7:15  so at eg heller ville kjøvast, ja døy, enn vera slik ei beingrind.

7:16  D’er nok! Eg liver ikkje æveleg; Haldt upp! Mitt liv er som ein pust.

7:17  Kva er ein mann, at du han vyrder og retter tanken din på honom,

7:18  heimsøkjer honom kvar ein morgon, ransakar honom kvar ei stund?

7:19  Når tek du frå meg auga ditt? Meg slepper med eg svelgjar råken?

7:20  Hev eg gjort synd, kva gjer eg deg, du som på mannen vaktar stødt? Kvi hev du meg til skiva valt? So eg hev vorte meg ei byrd?

7:21  Kvi gjev du ikkje syndi til? Kvi ansar du på mine brot? No sig eg snart i moldi ned; og leitar du, so er eg burte.»