NorSMB - Job - 41

41:1  Ingen torer eggja honom; kven kann då mot meg reisa?

41:2  Kven gav meg, so eg gjev att? Under himmeln alt eg eig.

41:3  Ei eg tegjer um hans lemer, um hans sterke, væne bygnad.

41:4  Kven hev drege brynja av han, Gjenge inn i duble tanngard?

41:5  Kven hev opna kjakeporten? Rædsla kring hans tenner ligg.

41:6  Sterke er hans skjolde-rader, feste med ei fast forsigling.

41:7  Tett dei ligg innåt kvarandre, ingi luft slepp millom deim.

41:8  Eine skjolden i den andre heng i hop, skilst ikkje åt.

41:9  Ljos ifrå hans njosing strålar, augo skin som morgonroden.

41:10  Or hans gap skyt brandar fram, gneistar sprutar derifrå.

41:11  Or hans nasar stig det røyk, liksom eim or kjel som kokar.

41:12  Anden hans set eld på kol, logen ut or gapet stend.

41:13  I hans nakke styrken bur, rædsla spring framfor hans åsyn.

41:14  Tette sit kjøtvalkarne, støypte fast urikkelg.

41:15  Hjarta hans er hardt som stein, fast som understein i kverni.

41:16  Kjempor ræddast når han ris, misser både mod og hugs;

41:17  Sverd vil ikkje bita på, ikkje skot med spjot og pil.

41:18  Jarn agtar han liksom strå, kopar nett som fauskeved.

41:19  Ei han vik for bogesonen; stein frå slyngja vert som halm,

41:20  og stridsklubba vert som strå, og han lær åt spjot som susar.

41:21  Under han er kvasse broddar, spor dei set som treskjeslede.

41:22  Djupet kokar som ei gryta, sjøen som ein salvekjel.

41:23  Vegen lyser etter honom, djupet skin som sylverhår.

41:24  Liken hans på jord ei finst, denne skapning utan ræddhug.

41:25  Han ser ned på alt som høgt er, konge yver alle kaute.»