NorSMB - Job - 33

33:1  Men høyr no, Job, på talen min, lyd vel på alle mine ord!

33:2  Sjå eg hev opna mine lippor, og tunga talar i min munn.

33:3  Frå ærlegt hjarta kjem min tale, rein kunnskap lipporne ber fram.

33:4  Guds ånd er det som meg hev skapt, og Allvalds ande gjev meg liv.

33:5  Um du det kann, so gjev meg svar! Væpna deg mot meg, og stig fram!

33:6  Eg er din likemann for Gud, eg og av leiret forma er.

33:7  Du tarv ’kje vera rædd for meg, min trykk skal ikkje tyngja deg.

33:8  Men du hev sagt for øyro mine - eg høyrde ljoden av ditt ord -:

33:9  «Eg skuldfri er og utan synd, eg flekkfri er og utan skuld;

33:10  men han fører uvensgrunnar mot meg og held meg for sin fiendsmann;

33:11  han legg i stokken mine føter og vaktar alle mine vegar.»

33:12  Men du hev urett, svarar eg; Gud større er enn menneskja.

33:13  Men kvifor vil du klaga på han: Han aldri svarar i sin sak?

33:14  På eit vis talar Gud, ja tvo, um enn dei ikkje agtar på det.

33:15  I draumar og i syn ved natt, når tunge svevnen fell på folk, når dei på lægjet ligg og blundar,

33:16  då let han øyro upp på folk, og innsiglar åtvaring til deim,

33:17  for burt frå synd å driva mannen, og rydja ovmod ut or honom

33:18  og berga sjæli hans frå gravi og livet hans frå spjotodd-daude.

33:19  Han tuktast og med sjukelægje, med stendig uro inn til beini,

33:20  hans liv fær mothug imot brød, og sjæli hans mot lostemat.

33:21  Hans misser holdet, vert usjåleg, og beini morknar, syner ikkje,

33:22  og sjæli ned mot gravi lutar, hans liv mot daude-englarne.

33:23  Er det då yver han ein engel, ein millommann, ein utav tusund, som lærer mannen um hans plikt,

33:24  Han ynkast yver han og segjer: «Frels honom frå i grav å ganga! Eg hev ei løysepening funne.»

33:25  Hans likam skal av helsa bløma, sin ungdom skal han atter få.

33:26  Han bed til Gud og nåde fær, so han hans åsyn ser med jubel. Og so fær mannen att si rettferd.

33:27  Han syng for folk og segjer so: «Eg synda hev og krenkt det rette, men hev ’kje fenge lika for det;

33:28  mi sjæl frå gravi berga han, med gleda fær eg ljoset sjå.»

33:29  Og sjå: alt dette gjerer Gud tvo gonger, ja tri gong’ mot mannen,

33:30  og ber hans sjæl frå gravi burt, so livsens ljos kann lysa for han.

33:31  So gjev no gaum og høyr meg, Job, ver tagall du, so eg kann tala!

33:32  Um du hev ord, so gjev meg svar! Tala, eg gjev deg gjerne rett.

33:33  I anna fall so høyr på meg, teg medan eg deg visdom lærer!»