FarTPV - Job - 9

9:1  همهٔ اینها را که گفتی می‌دانم و قبلاً هم شنیده‌ام. امّا انسان فانی چطور می‌تواند در برابر خدا راست و نیک باشد؟

9:2  همهٔ اینها را که گفتی می‌دانم و قبلاً هم شنیده‌ام. امّا انسان فانی چطور می‌تواند در برابر خدا راست و نیک باشد؟

9:3  چه کسی می‌تواند با خدا بحث کند؟ کسی قادر نیست از هزار سؤالی که می‌کند، یکی را هم جواب بدهد.

9:4  زیرا خدا دانا و تواناست و کسی نمی‌تواند در برابر او مقاومت کند.

9:5  بی‌خبر کوهها را منتقل می‌سازد و با خشم و غضب، آنها را واژگون می‌کند.

9:6  زمین را از جایش تکان می‌دهد و پایه‌های آن را به لرزه می‌آورد.

9:7  اگر به آفتاب فرمان بدهد، طلوع نمی‌کند و ستارگان در شب نمی‌درخشند.

9:8  به تنهایی آسمانها را گسترانید و بر امواج دریا خرامید.

9:9  دُب اکبر، جبار، ثریا و ستارگان جنوب را آفرید.

9:10  عقل ما از درک کارهای بزرگ و بی‌شمار او عاجز است.

9:11  از کنار من می‌گذرد و من نمی‌توانم او را ببینم. حرکت می‌کند و من احساس نمی‌کنم.

9:12  هرچه را بخواهد می‌برد و کسی نمی‌تواند مانع او شود و بگوید که چه می‌‌کنی؟

9:13  خدا از خشم خود دست نمی‌کشد و دشمنان خود را که به هیولای دریایی کمک کردند، پایمال می‌سازد.

9:14  پس من چطور می‌توانم با او بحث کنم؟

9:15  هر چند گناهی ندارم، ولی چیزی نمی‌توانم بگویم؛ جز اینکه از خدایی که داور من است، طلب رحمت کنم.

9:16  حتّی اگر مرا بگذارد که حرفی بزنم، یقین ندارم که به سخنان من گوش بدهد.

9:17  او تُندباد را می‌فرستد و مرا پراکنده می‌سازد و بدون جهت به زخمهایم می‌افزاید.

9:18  مرا نمی‌گذارد که نفس بکشم و زندگی مرا با تلخی پُر می‌سازد.

9:19  با او یارای مقابله ندارم، زیرا قادر و تواناست. اگر به دادگاه شکایت کنم، چه کسی می‌تواند او را احضار کند؟

9:20  اگر بی‌گناه هم باشم، سخنان زبانم مرا محکوم می‌سازد و هر چیزی که بگویم، مرا مجرم می‌کند.

9:21  گرچه گناهی ندارم، امّا برای من فرقی نمی‌کند، زیرا از زندگی سیر شده‌ام.

9:22  خدا بی‌گناه و گناهکار را یکسان از بین می‌برد.

9:23  وقتی مصیبتی برسد و بی‌گناهی را ناگهان هلاک کند، خدا می‌خندد.

9:24  اختیار زمین را به دست مردم شریر داده و چشمان قضات را کور کرده است. اگر خدا این کار را نکرده، چه کسی کرده است؟

9:25  زندگی من سریعتر از پیک تیزرو می‌گذرد، بدون آن که روی خوشی را ببینم.

9:26  سالهای عمرم مانند کشتیهای تندرو و همچون عقابی که بر شکار خود فرود می‌آید، به سرعت سپری می‌شوند.

9:27  اگر خندان باشم و سعی کنم که غمهای خود را از یاد ببرم، چه فایده؟

9:28  زیرا می‌ترسم که مبادا غم و رنج، دوباره به سراغ من بیایند و می‌دانم که خدا مرا خطاکار می‌شمارد.

9:29  پس اگر محکوم می‌شوم، چرا بی‌جهت تلاش کنم؟

9:30  هیچ شوینده‌ای نمی‌تواند گناهان مرا بشوید.

9:31  تو مرا در گل و لای و کثافت فرو می‌بری تا حتی لباس خودم از من نفرت کند.

9:32  تو مانند من، انسانی فانی نیستی که بتوانم به تو جواب بدهم و با تو به دادگاه بروم.

9:33  کسی نیست که بین ما داوری کند و ما را آشتی بدهد.

9:34  اگر از مجازات من دست برداری و هیبت تو مرا به وحشت نیاندازد،

9:35  آنگاه می‌توانم بدون ترس با تو حرف بزنم، امّا متأسفانه این‌طور نیست.