Bela - Proverbs - 17

17:1  Лепш кавалак чэрствага хлеба і зь ім мір, чым дом, поўны заколатага быдла, з разладам.

17:2  Разумны раб валадарыць над шала­путным сынам і між братамі падзеліць спадчыну.

17:3  Плавільня — на срэбра, і гарніла — пад золата, а сэрцы выпрабоўвае Гас­подзь.

17:4  Ліхадзей слухае вусны беззаконных, ілгун слухаецца вуснаў беззаконных.

17:5  Хто ганіць убогага, той ганіць Го­спада ягонага; хто радуецца няшчасьцю, той не застаецца без пакараньня.

17:6  Вянок старых — сыны сыноў, і словы дзяцей — бацькі іхнія.

17:7  Ня прыстоіць неразумнаму важная прамова, тым болей знакамітаму — вусны ілжывыя.

17:8  Хабар — каштоўны камень у вачах таго, хто валодае ім; куды ні зьвернецца ён, яму шчасьціць.

17:9  Хто прыкрывае правіну — шукае любові; а хто зноў нагадвае пра яе, той праганяе сябра.

17:10  На разумнага мацней дзее вымова, чым на неразумнага сто ўдараў.

17:11  Злосьнік шукае толькі зла; таму жорсткі анёл будзе пасланы супраць яго.

17:12  Лепей сустрэць чалавеку мядзь­ведзіху зьбязьдзетненую, чым неразумнага ў дрымоце ягонай.

17:13  Хто за дабро плаціць злом, ад дома таго не адыдзецца зло.

17:14  Пачатак свары — як прарыў вады; пакінь свару раней, чым разгарыцца яна.

17:15  Хто апраўдвае бязбожніка і вінаваціць праведнага — абодва агідныя Госпаду.

17:16  Навошта скарб у руках у неразум­нага? Каб набыць мудрасьць, у яго няма розуму.

17:17  Сябар любіць ва ўсякі час і, як брат, явіцца ў няшчасьці.

17:18  Чалавек малога розуму дае руку і паручаецца за блізкага свайго.

17:19  Хто любіць свары, любіць грэх; і хто высока ўзносіць вароты свае, той шу­кае падзеньня.

17:20  Падступнае сэрца ня знойдзе дабра, і падступны язык упадае ў бяду.

17:21  Калі нарадзіў хто немысьля — сабе на гора, і бацька немысьля не пара­дуецца.

17:22  Вясёлае сэрца ацаляе, а пануры дух сушыць косьці.

17:23  Бязбожны вымае гасьцінец з-за пазухі, каб скрывіць шляхі правасудзьдзя.

17:24  Мудрасьць — перад абліччам у ра­зумнага, а вочы неразумнага — на канцы зямлі.

17:25  Неразумны сын — прыкрасьць бацьку свайму і крыўда маці сваёй.

17:26  Нядобра і вінаваціць невінаватага, і біць вяльможу за праўду.

17:27  Разумны і ўстрымлівы ў словах сваіх, і разумны мае халодную кроў.

17:28  І неразумны, калі маўчыць, можа здацца мудрым, і разважлівым, калі замы­кае вусны свае.