FarOPV - Psalms - 102

102:1  ای خداوند دعای مرا بشنو، و فریادمن نزد تو برسد.

102:2  در روز تنگی‌ام روی خود را از من مپوشان. گوش خود را به من فراگیر، و روزی که بخوانم مرا به زودی اجابت فرما.

102:3  زیرا روزهایم مثل دود تلف شد واستخوانهایم مثل هیزم سوخته گردید.

102:4  دل من مثل گیاه زده شده و خشک گردیده است زیراخوردن غذای خود را فراموش می‌کنم.

102:5  به‌سبب آواز ناله خود، استخوانهایم به گوشت من چسبیده است.

102:6  مانند مرغ سقای صحرا شده، ومثل بوم خرابه‌ها گردیده‌ام.

102:7  پاسبانی می‌کنم ومثل گنجشک بر پشت بام، منفرد گشته‌ام.

102:8  تمامی روز دشمنانم مرا سرزنش می‌کنند و آنانی که برمن دیوانه شده‌اند مرا لعنت می‌نمایند.

102:9  زیراخاکستر را مثل نان خورده‌ام و مشروب خود را بااشک آمیخته‌ام،

102:10  به‌سبب غضب و خشم توزیرا که مرا برافراشته و به زیر افکنده‌ای.

102:11  روزهایم مثل سایه زوال پذیر گردیده و من مثل گیاه پژمرده شده‌ام.

102:12  لیکن تو‌ای خداوند جلوس فرموده‌ای تاابدالاباد! و ذکر تو تا جمیع نسل هاست!

102:13  توبرخاسته، بر صهیون ترحم خواهی نمود زیراوقتی است که بر او رافت کنی و زمان معین رسیده است.

102:14  چونکه بندگان تو در سنگهای وی رغبت دارند و بر خاک او شفقت می‌نمایند.

102:15  پس امتها از نام خداوند خواهند ترسید وجمیع پادشاهان جهان از کبریایی تو.

102:16  زیراخداوند صهیون را بنا نموده، و در جلال خودظهور فرموده است.

102:17  به دعای مسکینان توجه نموده، و دعای ایشان را خوار نشمرده است.

102:18  این برای نسل آینده نوشته می‌شود تا قومی که آفریده خواهند شد خداوند را تسبیح بخوانند.

102:19  زیرا که از بلندی قدس خودنگریسته، خداوند از آسمان بر زمین نظر افکنده است.

102:20  تا ناله اسیران را بشنود و آنانی را که به موت سپرده شده‌اند آزاد نماید.

102:21  تا نام خداوندرا در صیهون ذکر نمایند و تسبیح او را دراورشلیم،

102:22  هنگامی که قوم‌ها با هم جمع شوند وممالک نیز تا خداوند را عبادت نمایند.

102:23  توانایی مرا در راه ناتوان ساخت و روزهای مرا کوتاه گردانید.

102:24  گفتم‌ای خدای من مرا در نصف روزهایم برمدار. سالهای تو تا جمیع نسل‌ها است.

102:25  از قدیم بنیاد زمین را نهادی وآسمان‌ها عمل دستهای تو است.

102:26  آنها فانی می‌شوند، لیکن تو باقی هستی و جمیع آنها مثل جامه مندرس خواهند شد. و مثل ردا آنها راتبدیل خواهی کرد و مبدل خواهند شد.

102:27  لیکن تو همان هستی و سالهای تو تمام نخواهد گردید.

102:28  فرزندان بندگانت باقی خواهند ماند و ذریت ایشان در حضور تو پایدار خواهند بود.